Markus VII: 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37.
HY wederom weg gegaan zynde van de landpaalen van Tyrus en Sidon, quam aan de zee van Galilea, door het midden der landpaalen van Dekapolis. En zy bragten tot hem eenen dooven, die zwaarlyk sprak, en baden hem dat hy de hand op hem leide. En hem van der schare alleen genomen hebbende, stak hy zyne vingeren in zyne ooren, en gespoogen hebbende raakte hy zyne tonge aan. En opwaards ziende na den Hemel, zuchtede hy, en zeide tot hem, Ephphatha, dat is, word geopend. En terstond wierden zyne ooren geopend, en de band zyner tonge wierd los, en hy sprak recht. En hy gebood hen-lieden dat zy 't niemant zeggen en zouden: maar wat hy haar ook gebood, zo verkondigden zy het des te meer. En zy ontzetteden haar boven maaten zeer, zeggende, Hy heeft alles wel gedaan, en hy maakt dat de doove hooren, en de stomme spreeken