|
| |
| |
| |
Christus in het land der Gergezenen.
ô Gergezenen land, wat waard gy slecht bedocht,
Dat gy den ondergang, van zulk een Zon verzocht,
Zo dra Hy, met zyn Glans, en schyn, begon te glimmen,
En heerlyk voorbrak, door de wolken uwer kimmen:
Was dan het vuile Zwyn ulieden zo veel waard,
Dat zynen ondergang, die vreeze had gebaard?
Doch, 't is noch heden zo, dat veelen 't Zwynse leven,
Van haar behaagen, niet om Christus willen geeven,
Maar ook begeeren, dat Hy van haar herte ga,
Uit vreeze voor het Dier, en wereldlyke schaa.
Als wy de misdaad, van die Oude Volken hooren,
En haare Duisternis, zo tuiten ons de ooren;
Dewyl men van zich schoof den allerwaardste Schat,
Als nooit geen eenig mensch, op aarden meer bezat.
Maar, die dat hedendaags, nu met de mond belyden,
En evenwel zo doen, als die van d'Oude Tyden:
Hoe moet dat luiden, in het opgeslooten Oor!
En in 't geopend Oog, ver loopen, buiten spoor!
Daar 't vleeselyke Zwyn, noch liever werd behouden,
Als dat zy 't hoogste Goed, by haar gedooge zouden,
Daar 't leven, Christus, met de mond beleid en Eerd,
En met het herte, zyn Vertrek, van hem, begeerd.
Dat ider dit bedenk, en breng zyn doen daar heenen,
Dat hy geen Nazaat is, van 't land der Gergezenen.
| |
| |
| |
Mattheus VIII: 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34.
ALS hy over aan d'ander zyde was gekomen in 't land der Gergezenen, zyn hem twee van den Duivel bezeten ontmoetet, komende uit de graven, die zeer wreed waaren, alzo dat niemant door dien weg konde voorby gaan. En ziet, zy riepen, zeggende, Jezus gy Zoone Gods, wat hebben wy met u [te doen?] Zyt gy hier gekomen om ons te pynigen voor den tyd? En verre van haar was een kudde veeler zwynen weidende. En de Duivelen baden hem, zeggende, Indien gy ons uitwerpt, laat ons toe, dat wy in die kudde zwynen vaaren. En hy zeide tot haar, Gaat heenen. En zy uitgaande voeren heenen in de kudde zwynen: en ziet de geheele kudde zwynen stortede van de steilte af in de zee, en storven in het water. En die ze weidden zyn gevlugt: en als zy in de stad gekomen waaren, boodschapten zy alle [deze] dingen, en wat den bezetenen [geschied was.] En ziet, de geheele stad ging uit Jezus te gemoet: en als zy hem zagen, baden zy, dat hy uit haare landpaalen wilde vertrekken.
| |
Markus V: 5, 6, 7, 8. 9, 10, 11, 12, 13.
En hy was altyd nacht en dag op de bergen en in de graven, roepende en slaande hem zelven met steenen. Ala hy nu Jezus van verre zag, liep hy [toe,] en aanbad hem En met een groote stemme roepende, zeide hy, Wat hebbe ik met u [te doen,] Jezus, gy Zoone Gods des Allerhoogsten Ik bezweere u by God, dat gy my niet en pyniget. (Want hy zeide tot hem, Gy onreine geest gaat uit van den mensche.) En hy vraagde hem, Welk is uwen naam? en hy antwoordde, zeggende, Mynen naam is Legio, want wy zyn veele. En hy bad hem zeer, dat hy haar buiten dat land niet weg en zonde. En aldaar aan de bergen was een groote kudde zwynen weidende. En alle de Duivelen baden hem, zeggende, Zend ons in die zwynen, op dat wy in dezelve mogen vaaren. En Jezus liet het haar terstond toe: en de onreine geesten uitgevaaren zynde, voeren in de zwynen, en de kudde stortede van de steilte af in de zee, (daar waaren 'er nu omtrent twee duizend) en versmoorden in de zee. |
|
Auteursrechtelijk beschermd