De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 450]

De gelykenis van het onkruid.

Die 't groote Kooren-land, des Werelds overziet,

Door Godes gunst bezaaid, wat ziet die een verdriet,

Aan zo veel onkruid, dat daar onder werd gevonden,
Gesprooten uit het quaad, van 't booze zaad der zonden,

Dat by het lieve brood, der Graanen niet en past,

Doch tot den rypen tyd, tot zyn verbranding wast;

Om van des Maaijers hand te werden uitgeleezen,
Tot t'zaamenbinding; en verachtelyk te weezen,

Een graage spyze, van het Eeuwig brandend vuur.

Die groei, en bloei-tyd, in de zonden staat te duur.

Wie lust dan langer noch, zyn wasdom te verhoogen,
Tot weelig Onkruid, in de Goddelyke Oogen?

Terwyl de Vroome, die als zuiver kooren ston,

In 't Hemels Koningryk zal blinken als de Zon.

Hoe heerlyk is het dan, een Godlyk zaad te weezen,
Om voor den rypen Oogst, des Oordeels niet te vreezen,

Daar anderzins, doch elk met angst voor vreezen moet,

Die zich, als Onkruid, met de kracht der zonden voed.

Foei Onkruid, Satans zaad; Dewyl ons van te vooren,
Eer dat de Maaityd komt, tot wysheid quam ter ooren,

Hoe deerlyk dat het u, aan 't Einde zal vergaan,

Zo word gy uit het hert der wyzen weg gedaan,

Om ook te weezen, van de lieve vrucht des Heeren,
En tot de Hemelschuur voor Eeuwig in te keeren.

[p. 451]

Mattheus XIII: 24, 25, 26.

EEN ander gelykenisse heeft hy haar voorgesteld, zeggende, Het Koningryk der Hemelen is gelyk een mensche, die goed zaad zaaide in zynen akker. En als de menschen sliepen, quam zynen vyand en zaaide onkruid midden in de tarwe, en ging weg. Doe het nu [tot] kruid opgeschooten was, en vrucht voort bragt, doe openbaarde hem ook het onkruid.

En Vers 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43.

Zyne Discipelen quamen tot hem, zeggende, Verklaard ons de gelykenisse van het onkruid des akkers. En hy antwoordende zeide tot haar, Die het goed zaad zaaid, is de Zoone des menschen. En de akker is de wereld: en het goede zaad zyn de kinderen des Koningryks: en het onkruid zyn de kinderen des boozen. En de vyand die 't zelve gezaaid heeft, is de Duivel: en de Oogst is de voleindinge der wereld: en de maaijers zyn de Engelen. Gelykerwys dan het onkruid vergaderd, en met vuur verbrand word, alzo zal het [ook] zyn in de voleindinge dezer wereld. De Zoone des menschen zal zyne Engelen uitzenden, en zy zullen uit zyn Koningryk vergaderen alle de ergernissen, en de geene die de ongerechtigheid doen: En zullen dezelve in den vuurigen oven werpen: daar zal weeninge zyn en knersinge der tanden. Dan zullen de rechtvaardige blinken, gelyk de zonne, in 't Koningryk haars Vaders.