De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 438]

Christus verwekt een doode te Naïn.

De Jongeling van Naïn, ter poorten uitgedraagen,

Quam juist, de groote Vorst des levens in 't gemoed,

Waar door, veel oogen, toen het klaare voorbeeld zagen,

Der gantse Opstanding, van 't verstorven vlees en bloed.

Want, deze Stemme, die de macht had tot dien Eene,

Wanneer die Eind'ling eens, tot Alle roepen zal,

Om voor zyn Troon te staan, zo is 'er dan ook geene,

Van zo veel duizenden, die blyft in achterstal.

Dat groote Wonder zal een ider mensch beleeven,

Want schoon hy voor dien Tyd van hier is weg gegaan,

De Aarde, en de Zee zal hem doch weder geeven,

Om in 't herstelde vlees voor Gods Gericht te staan.

Wat is 'er nu, voor elk met zulks te overweegen,

Aan welke zyde dat de waag des Herten held,

Zo wonderbaarlyk veel, ten hoogsten aan gelegen,

Hoe 't in die Dag en Uur, met hem mogt zyn gesteld!

Of, met vrymoedigheid, op 's Richters gunst te hoopen,

Of door vertwyfeling, en 't overtuigde quaad,

In 't hol der duisternis, of in het stof verkroopen,

Te weeten, weg, noch wyk, te vinden, hulp noch raad!

Daar geen ontschuldiging, noch tegenspraak zal gelden,

Voor d'Allerhoogste, die het alles kend en weet;

't Was noodig, dat zich Elk dit steeds voor ooge stelden,

Om wyzelyk t'ontgaan, dat noemelooze leed.

[p. 439]

Lukas VII: 11, 12, 13, 14, 15, 16.

HET geschiedde op den volgenden [dag] dat hy ging na een stad genaamt Naïn, en met hem gingen veele van zyne Discipelen, en een groote schare. En als hy de poorte der stad genaakte, ziet daar, een doode wierd uitgedraagen, [die] een eeniggeboren zoone zyner moeder [was,] en zy [was] weduwe, en een groote schare van de stad [was] met haar. En de Heere haar ziende, wierd innerlyk met ontferminge over haar beweegd, en zeide tot haar, En weend niet. En hy ging toe, en raakte de baare aan (de draagers nu stonden stille) en hy zeide, Jongeling, ik zegge u, staat op. En de doode zat over einde, en begon te spreeken: en hy gaf hem zyne moeder. En vreeze beving ze alle, en zy verheerlykten God, zeggende, Een groot Propheet is onder ons opgestaan, en God heeft zyn volk bezocht.

Joannes V: 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27.

Gelyk de Vader de doode opwekt en leevendig maakt, alzo maakt ook de Zoone leevendig die hy wil. Want ook de Vader en oordeeld niemant, maar heeft alle het oordeel den Zoone gegeeven. Op dat zy alle den Zoone eeren, gelyk zy den Vader eeren. Die den Zoone niet en eerd, en eerd den Vader niet die hem gezonden heeft. Voorwaar, voorwaar, zegge ik u, die myn woord hoord, en geloofd hem die my gezonden heeft, die heeft het eeu wige leven, ende en komt niet in de verdoemenisse: maar is uit den dood over gegaan in het leven. Voorwaar, voorwaar zegge ik u, de uure komt en is nu, wanneer de doode zullen hooren de sTemme des Zoons Gods, en dieze gehoord hebben, zullen leeven. Want gelyk de Vader het leven heeft in hem zelven, alzo heeft hy ook den Zoone gegeeven et leven te hebben in hem zelven. En heeft hem macht gegeeven ook gerichte te houden, om dat hy des menschen Zoone is.