De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 408]

De Samaritaanse vrouw.

Een moede Pel'grim, die op lange en dorre wegen,
Verheet, en afgemat, heeft grooten dorst gekreegen,

Verheugd zyn Herte, als hy alleenelyk het woord,

(By hoope op laafenis) van koele waat'ren hoord:

Zo is een dorre Ziel, (bezweet op dezer aarde,
In zyne vreemd'lingschap) van wonderbaare waarde,

Dat leevend Water, daar de dorst op is genood,

Dat Jezus Christus, by de Put, de Vrouwe bood.

Wiens kracht niet weder van den Drinker zouw verdwyne,
Maar in hem werden, tot een wellende Fonteine.

Dat is dat Water dat ons God door Jezus schenkt,

En aller Zielen dorst, tot Eeuw'ge laaving drenkt.

Niet tot Jeruzalem, of op den Berg te haalen,
Maar daar den Dorst zich vind, daar zyn die levens straalen,

Want zy en springen niet voor 't Oog, maar uit den Geest,

Die d'Eeuw'ge Volheid is, en Eeuwig is geweest.

ô Zoete Jezus! die van ons begeerd t'ontfangen,
Op dat wy duizendvoud, weêr van u Gunst erlangen,

Gy, die door 't Heilig vuur der liefde dorstig zyt,

Na onze arme Ziel, en haare Zaligheid;

Al zyn wy door den Val, verachte Sam'ritaanen,
Gy eist uit onze Kruik, de boete en liefde-traanen,

Op dat gy ons daar voor dat heilig Water geeft,

Waar door de vuur'ge Ziel in Eeuw'ge laaving leefd.

[p. 409]

Joannes IV: 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14.

HY quam dan in een stad van Samarien, genaamt Sichar, naby het stuk lands, 't welk Jakob zynen zoone Jozeph gaf. En aldaar was de fonteine Jakobs. Jezus dan vermoeid zynde van de reize, zat alzo neder nevens de fonteine. Het was omtrent de zesde uure: Daar quam een vrouwe uit Samarien om water te putten. Jezus zeide tot haar, Geeft my te drinken. (Want zyne Discipelen waaren heenen gegaan in de stad op dat zy zouden spyze koopen.) Zo zeide dan de Samatitaanse vrouwe tot hem, Hoe begeerd gy, die een Joode zyt, van my drinken, die ik een Samaritaanse vrouwe ben? Want de Jooden houden geen gemeenschap met de Samaritaanen. Jezus antwoordde en zeide tot haar, Indien gy de gaave Gods kendet, en wie hy is, die tot u zegt, Geeft my drinken, zo zoud gy van hem hebben begeerd, en hy zoude u leevende water gegeeven hebben. De vrouwe zeide tot hem, Heere, gy en hebt niet om mede te putten, en de put is diep, van waar hebt gy dan het leevende water? Zyt gy meerder dan onze vader Jakob, die ons den put gegeeven heeft? en hy zelve heeft daar uit gedronken, en zyne kinderen, en zyn vee. Jezus antwoordde en zeide tot haar, Een ider die van dit water drinkt, zal wederom dorsten: Maar zo wie gedronken zal hebben van het water dat ik hem geeven zal, dien en zal in eeuwigheid niet dorsten, maar het water dat ik hem zal geeven, zal in hem worden een fonteine van water, springende tot in het eeuwige leven.