De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 372]

Heliodorus gestraft.

De Stoutheid komt'er dan, noch zeer gelukkig af,

Als hy niet sneuveld in de Goddelyke Straf,

Op dat hy tyd heeft, om zyn zelven te bekeeren,
En dien hy hoonden, door ootmoedigheid te Eeren.

Wat blyft'er menig, met den snellen slag en stoot,

In zyn verwaandheid, op de plaats der wraake dood!

Daarom, die Godes hand gelukkig is ontkomen,
Verander zynen weg, en gaa op 't spoor der vroomen,

Eer dat een zelve slag, als op de Achttien viel,

Met eene snellen val, ook storte op zyne ziel:

Want wyl dat and'ren zo elendig zyn gevaaren,
Die in de Zonden stand niet boven alle waaren,

Zo blyft een iegelyk, in 't zelve oordeel staan.

Zo hy zich niet bekeerd, om ook zo te vergaan.

Veel Eigenzinnigheid, het spoor van vrees te buiten,
Laat door de Reed'lykheid, zyn stoute gang niet stuiten,

Voor dat Gods strenge hand hem machtig wederstaat,

En van de beenen op de grond ter neder slaat:

Indien hy dan noch leerd, door schaaden en door schanden,
En doet den Heere, na behooren, offerhanden,

Van Lof en Dankbaarheid, met een verbrooken hert,

En in de levens daad, tot Deugd veranderd werd,

Zo mag hy spreeken, van Geluk, met groote reden,
Om dat hy niet onryp, van God is afgesneeden.

[p. 373]

2. Machabeen III: 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29.

HELIODORUS zocht te volbrengen het geene beslooten was: en als hy nu aldaar by de schat-kiste met de Hellebardiers tegenwoordig was, Zo heeft de Prinse der geeslen en aller macht, een groote openbaaringe gedaan: zo dat alle die haar verstout hadden daar t'zaamen te komen, door de kracht Gods verslaagen zynde, in bezwykinge en vreeze vielen. Want van haar wierd een paard gezien, met een zeer schoon deksel versierd, daar op een zat die schrikkelyk was, 't welk sterk rennende zyne voorste voeten op Heliodorus geworpen heeft: en die daar op zat scheen een gouden harnas aan te hebben. En daar verscheenen voor hem noch twee andere jongelingen, uitneemende in sterkte, en zeer schoon in heerlykheid, en sierlyk in kleedinge: dewelke ook staande elk aan een van zyne zyden, hem zonder ophouden geeselden, hem veele slagen geevende. En als hy haastelyk ter aarde viel, en met groote duisternisse bevangen was, zo namen zy hem t'zaamen op, en zetteden hem in eenen draagstoel: En hem, die zo terstond met veel toeloops en alle de Hellebardiers in de voorzeide schatkamer was ingegaan, droegen zy weg, alzo gesteld dat hy met de wapenen niet en konde geholpen worden, en openbaarlyk de heerschappye Gods bekende. En hy lag daar, door de Godlyke kracht, zonder spraake, en versteeken van alle hoope en behoudenisse.