De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 342]

Haman, en Mordechai.

Hoe min genoegen dat het Werelds Heil kan geeven,
Werd openbaar gezien, aan Hamans Vorst'lyk leven;

Wyl eene Hinderpaal, zo weinig en gering,

De Zuil om ver stiet, van zyn rust, op alle ding.

't Is dan onnoodig, zich op aarden te verhoogen,
Want veele vonden zich daar door aan 't Eind bedroogen,

Dewyl haar hooge Staat, in zulk een laagte zonk,

Dat alle Eer, en Roem, en Lof, elendig stonk.

Al rook het noch zo zoet, het moet ten laatste stinken:
Al stond het noch zo vast, het moet ten laatste zinken:

Want, die zyn Huis van Heil niet vestigd op zyn God,

Werd in de uur des doods, te schanden en tot spot.

De schoone dingen, die zyn lusten hier bezaten,
En gaan niet met hem, noch zy kunnen hem niet baaten.

De Wereld, die hem hief, tot heerlykheid en Eer,

Neemt zyne Zuilen weg, en stort hem plots'lyk neêr.

Maar die veracht was om zyn laag Godvruchtig leven,
Word van der aarden tot den Hemel toe verheven:

Een Staat, die Eeuwig blyft, gegrondvest op de Deugd,

In 't Koninglyk Paleis, van eindelooze vreugd.

Vaar heen dan Wereld, met uw Hooge, en uw Schoone,
Die rotte Steden hebt, in 't sierelyk vertoone,

Het welk zich openbaard, in uwen ondergang,

De schyn der Valsheid duurd, voor 't wyze Oog niet lang.

[p. 343]

Esther VI: 10, 11, 12, 13, 14.

DOE zeide de Koning tot Haman, haast u, neemt dat kleed, en dat paard, gelyk als gy gesprooken hebt, en doet Mordechai den Joode alzo, die aan de poorte des Konings zit: ende en laat niet een woord vallen van allen dat gy gesprooken hebt. En Haman nam dat kleed en dat paard, en trok het kleed Mordechai aan, en deede hem ryden door de straaten der stad, en hy riep voor hem, Alzo zal men dien man doen, tot wiens eere de Koning een welbehaagen heeft. Daar na keerde Mordechai wederom tot de poorte des Konings: maar Haman wierd voortgedreeven na zyn huis, treurig, en met bedekten hoofde. En Haman vertelde aan zyne huisvrouwe Zeres, en alle zyne vrienden, al wat hem wedervaaren was: Doe zeiden hem zyne Wyze, en Zeres zyne huisvrouwe, Indien Mordechai, voor wiens aangezichte gy hebt begonnen te vallen, van het zaad der Jooden is, zo en zult gy tegen hem niet vermoogen, maar gy zult gewisselyk voor zyn aangezichte vallen. Doe zy noch met hem spraken, zo quamen des Konings Kamerlingen naby, en zy haasteden Haman tot de maaltyd te brengen, die Esther bereid hadde.