De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 340]

De koninginne Esther, vast en bid.

Wanneer de Ouden zich tot God den Heere keerden,
En iets bezonders van zyn Majesteit begeerden,

Zo moest, by 't leven, dat tot zynen Troon wouw gaan,

Het Sierelyke kleed, en d'Eetlust achter staan;

Als hinderpaalen, voor het Goddelyk behaagen:
Wanneer is dan den tyd, om 't kost'lyk kleed te draagen?

Wanneer is dan den tyd, om 't lichaam vet te voên,

Of na den quaaden zin van vlees en bloed te doen,

Voor klaare Oogen, die, met vreezen, en met schroomen,
De donk're wolk des leeds, van verren op zien komen,

Van 't zwaare dreigement, der Tydelyke Dood,

En tot een Na-gevolg de Eeuw'ge helse nood?

Dewyl de tyden van gevaar nooit op en houwen,
Zo houd de tyd niet op, van boeten en van rouwen.

Daar 't mensch'lyk leven voor de hoogste Majesteit,

De grootste zaak verzoekt, van Eeuw'ge Zaligheid,

Is dat niet waardig, om in 't stof ter neêr gezeten,
De ied'le dingen van de wereld te vergeeten?

Wyl 't gantse leven niet te lang is, maar zeer kort,

Op dat zo grooten Heil van God verkreegen word.

Wie dan voorzichtig ziet, het heil'ge mishaagen,
Blyft in boetvaardigheid, al zyne levens dagen,

Op dat hy door verzuim, doch niet te kort en schoot,

Want, dat hy eist van God, is alle ding te groot.

[p. 341]

Esther IV: 15, 16, 17.

DOE zeide Esther, dat men Mordechai weder aanzeggen zoude: Gaat, vergaderd alle de Jooden die te Suzan gevonden worden, en vastet voor my, ende en eet noch en drinket niet, in drie dagen, des nachts noch des daags, Ik en myne jonge dochters zullen ook alzo vasten: en alzo zal ik tot den Koning ingaan, het welk niet na de wet en is: Wanneer ik dan omkoome, zo koome ik om. Doe ging Mordechai heenen, en hy deede na alles dat Esther aan hem gebeden hadde.

Aanhangsel: Kapittel XIV: 1, 2, 3, 4, 5.

En de Koninginne Esther nam ook haaren toevlugt tot den Heere, met doodsstryd bevangen zynde. En leide haare heerlyke kleederen af, en toog kleederen der benauwtheid en des treurens aan, en in plaatse van prachtige en welriekende zalven, vervulde zy haar hoofd met assen en vuiligheid, en vernederde haar lichaam zeer: en alle plaatsen daar zy te vooren versiert en vrolyk was geweest, vervulde zy met haar uitgeplukt hair. En zy bad den Heere den God Israëls, en zeide, Heere, gy zyt alleen onze Koning: helpt my die nu alleen ben, en geenen Helper en hebbe dan u, en myn gevaar is voor de hand. Ik hebbe van myne jeugd af gehoord in myne vaderlyke stamme, dat gy Israël uit alle de volkeren, en onze Vaderen uit alle haare Voorzaaten hebt aangenoomen tot een eeuwig erfdeel: en hebt haar gehouden al het geene gy haar gesprooken hebt.