De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 338]

Daniel en de draak.

Een eizelyke Draak, te dienen, en te Eeren!

Waar was in Babilon, het menschelyk vernuft!

Om zich tot zulk een Ding, als tot een God te keeren,

Hoe waar de Reed'lykheid, zo wonderlyk verzuft!

Zo spreekt het Oordeel, van de geen die beter weeten;

Hoewel daar noch een Draak, en leelyk Monster leefd,

Die Eer, en Achtbaarheid, en Dienst werd toegemeeten,

En veel beminnaars, in de wyde wereld heeft:

Want, die de Zonden diend, met vlees'lyk welbehaagen,

Dat schuwelyke beest, geplaatst in 't mensch'lyk hert,

Het rechte Babilon, van iders levens dagen,

In veel verkeerdheid, heel verbysterd en verwerd;

Die diend een Monster, een Afschuw'lyk beeld der Hellen,

Waar onder Lucifer, zyn rol der loosheid speeld,

Om d'arme, blinde Ziel, tot d'Eeuw'ge Dood te vellen,

Op dat zy met hem, in gelyke Erve deeld.

Maar 't Koninglyk Gemoed, geneigd tot nabedenken,

Verkiest een Daniel, van Wysheid en Verstand,

En geeft hem vrye macht, om deze kracht te krenken,

Die helpt de Draak, in 't Hert van Babel aan een kant.

Al word hy dan gehaat, van Babels domme, en blinden,

Die 't liever houden, met den Mammon, als met God,

God red hem van de Leeuw, en laat hem niet verslinden,

En steld hem Eeuwig vast, in 's Hemels Burgt, en Slot.

[p. 339]

Het vierde aanhangsel Daniels, vers 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29.

IN die plaatse was eenen grooten draak, en de Babiloniers aanbaden hem. En de Koning zeide tot Daniel, Zegt gy ook dat deze van koper is? ziet hy leefd, en hy eet en drinkt, gy en kond niet zeggen dat deze geen leevendig God en is: daarom bid hem aan. En Daniel zeide: Den Heere mynen God zal ik aanbidden: want die is de leevendige God. Maar gy, [Heer] Koning, veroorlofd het my, zo zal ik dezen Draak ombrengen, zonder zwaard of stok. En de Koning zeide, Ja ik geeve u oorlof. En Daniel nam pik, vet, en hair, en kookte die t'zaamen, en maakte daar massen van, en gaf die den Draak in den muil, en de Draak berstede daar aan, en hy zeide, Ziet uwe goden. En 't geschiedde, als de Babilomers zulks hoorden, dat zy 't zeer qualyk namen, en maakten eenen oploop tegen den Koning, en zeide, Onze Koning is een Joode geworden, hy heeft den Bel verstoord, en den Draak gedood, en de Priesters heeft hy omgebragt. En zy quamen tot den Koning, en zeiden, Geeft ons Daniel over: anders zo zullen wy u dooden en uw' huis. En de Koning zag, dat zy zeer op hem drongen, en werd gedwongen haar Daniel over te geeven.