De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 336]

De Bel, te Babel.

Bel at de kost niet op, die hem wierd voorgedraagen,

Door Cyrus onverstand; waarom 't vernuft nu lacht:

Maar waar blyft dan het geen, dat nu, noch alle dagen,

Aan 't geen dat God niet is, onnut werd toegebragt?

Daarom; Gelyk die Vorst, zich leelyk vond bedroogen;

Zo zullen ook op 't laast die geen bedroogen zyn,

Die d'Afgod Mammon, door haar trouwe dienst verhoogen,

Want al die staatsi is, bedriegelyke schyn.

Aan 't Einde is alles Nul, en gants van geender waarden,

En valt heel anders uit, als 't voormaals wierd gedacht,

Na dat de Wysheid, aan de Dwaasheid openbaarden,

Die groote blindheid, daar het klaar gezicht om lacht.

Het helse Priesterdom, van d'onderaardse gronden,

Dat heeft het altemaal, als in een holle put,

Door een verborgen weg, bekomen en verslonden,

En liet de Wereld dienst, voor al zyn gunst geen nut.

Maar, die God dienen wil, met drinken, en met eeten,

Die breng zyn Gaaven, van zyn have, geld en goed,

Tot haar, die in de plaats van Christus zyn gezeten;

Door dienst aan d'Armen, werd den honger Gods gevoed.

Dat is het rechte Zaad, dat weder vrucht zal draagen,

Aan hem die 't heeft gestrooid, met eenen milde hand:

Dat is het Offer, voor het God'lyk welbehaagen,

Dat met een zoeten reuk, op 't Herten Altaar, brand.

[p. 337]

Het vierde aanhangsel Daniels, vers 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21.

HET geschiedde als zy nu uitgegaan waaren, zo zettede de Koning de spyze voor Bel: en Daniel beval zyne dienaaren, dat zy assen zouden brengen, en bestrooide den geheelen Tempel in de tegenwoordigheid des Konings: en uitgaande slooten zy de deure toe, en verzegelde die met den ring des Konings, en gingen weg. De Priesters nu quamen des nachts, na haare gewoonte, mitsgaders haare vrouwen en haare kinderen, en aten het alles op, en gingen uit. En de Koning was des morgens zeer vroeg op, en Daniel met hem. En de Koning zeide, Daniel, zyn de zegels noch geheel? en hy zeide, Ja [Heer] Koning, zy zyn geheel. En het geschiedde zo haast de Koning de deuren open gedaan hadde, en op de tafel zag, dat hy met luider stemme uitriep: Bel gy zyt groot, en geen bedrog en is by u. En Daniel loeg, en hield den Koning op, dat hy niet binnen gaan en zoude: en zeide, Ziet op den vloer, en merkt, wiens deze voetstappen zyn. En de Koning zeide, Ik zie de voetstappen van mannen, en van vrouwen, en van kinderen. En de Koning wierd toornig, en deede de Priesters grypen, met haare vrouwen, en kinderen, en zy toonden hem de verborgene deuren, door welke zy in gegaan waaren, en verteerd hadden wat op de tafel geweest was. En de Koning deede ze dooden, en gaf Daniel den Bel over: dezelve vernielde hem en zynen tempel.