De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 330]

Belzazars, maaltyd.

Een ider hoede zich, om niet te staan bedroogen,
Wanneer hy in de Schaal des Heeren werd gewoogen;

't Was beter in het Oog van al de Wereld licht,

Als in de proeve Gods, te missen aan Gewigt.

Wat helpt hoogmoedigheid, en 't vrolyk Werelds leven,
Daar 't heil'ge werd misbruikt, en 't vuile lof gegeeven?

Dewyl, in 't midden van de weelde doch ten laast,

Het Oog der stoutheid, werd beneveld en verbaast,

Waar uit hem duidelyk de les werd voorgeleezen,
Dat hy geen Koning meer van Babilon zal weezen.

Aldaar het Vlees regeerd, op 's Werelds zonden Troon,

Daar is 't verwerde Ryk van 't heidens Babiloon.

Belzazar had den Stand, zyn 's Vaders wel geweeten,
En evenwel 't Ontzag, der Straffe Gods vergeeten:

Dat stout vergeeten gaat noch heden veel in zwang,

Want vleeselyke lust gaat liefst zyn oude gang;

En mag aan 't voorbeeld, van de Baakens niet gedenken,
Want, overleg van leed, zouw zyne blydschap krenken.

Zo draaid het op het Eind der weelde dagen aan,

Om Achteloosheid met een zwaare slag te slaan.

De Dood komt snel, en fel, veel eer, als na 't verbeelden,
En snyd de vreugden af, in 't midden van de weelden,

Gelyk Belzazar in zyn hoogmoed, weinig dacht,

Dat hy zouw sterven, in die zelve blyde nacht.

[p. 331]

Daniel V: 1.

DE Koning Belzazar, maakte een groote maaltyd zynen duizend Geweldigen: en hy dronk wyn voor die duizend.

En Vers 4, 5, 6.

Zy dronken den wyn, en preezen de gouden, en de zilveren, de koperen, de yzeren, de houten, en de steenen goden. Ter zelver uure quamen daar vingeren van eenes menschen hand voort, die schreeven tegen over den kandelaar, op de kalk van den wand des Koninglyken paleis, en de Koning zag het deel der hand die daar schreef. Doe veranderde zich de glans des Konings, en zyne gedachten ver schrikten hem: en de banden zyner lendenen wierden los, en zyne kniën stieten tegen malkanderen aan.

(Daniels Antwoord) Vers 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28.

En gy Belzazar zyn zoone, en hebt u herte niet vernederd, alhoewel gy dit alles wel geweeten hebt: Maar gy hebt u verheven tegen den Heere des hemels, en men heeft de vaten zynes huis voor u gebragt, en gy, en uwe geweldige, uwe wyven, en uwe by-wyven, hebben wyn uit dezelve gedronken, en de goden van zilver, en goud, koper, yzer, hout, en steen, die niet en zien noch hooren, noch weeten, hebt gy gepreezen: maar dien God, in wiens hand uwen adem is, en by wien alle uwe paden zyn, en hebt gy niet verheerlykt: Doe is dàt deel der hand van hem gezonden, en deze schrift getekend geworden. Dit nu is de schrift, die daar getekent is, MENE, MENE, TEKEL, UPHARSIN. Dit is de uitlegginge dezer woorden, MENE; God heeft u Koningryke getelt, en hy heeft 'et voleindet. TEKEL, Gy zyt in weegschaalen gewoogen, en gy zyt te licht gevonden. PERES, U Koningryke is verdeeld, en het is den Meden en den Persen gegeeven.