De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 328]

Nebukadnezar vernederd.

Blyf liever klein ô Mensch, in uwe eigen oogen,
Als dat gy in u hert u zelven zoud verhoogen:

Want die beneden blyft, in 't vreedzaam laage Dal,

Behoed zich zelven van een hooge en diepen Val.

Wat zyn 'er veele van de hoogten afgevallen!
Elk schrik en wacht zich voor de diepste grond van allen.

Om niet te daalen van des werelds hoog gestel,

Voorby de Dood en 't Graf tot onder in de Hel.

Toen Babels Grootvorst in zyn herte wierd verheven,
Wierd hem een's beesten Hert, in 't dieren veld gegeeven.

Waar is de grootheid die stoutmoedig kan bestaan,

Als d'Allerhoogste hand hem wil ter nederslaan?

Groot was het onderscheid; voor Koning te Regeeren,
Of als een beest in 't veld, het groene gras te scheeren!

Hoe menig pocht'er noch (van grootsheid aangeraakt)

Op 't groote Babel, dat zyn hand hem heeft gemaakt!

Groot word het onderscheid als 't leven van de Grooten,
Uit zulk een vol bezit in armoê word verstooten.

Dat dan een ider die hier staat verschrik en vlied,

Als hy (niet onbedacht) in dezen Spiegel ziet.

Op dat hy klein werde in zyn zelf en eigen oogen,
Om God alleenig in het herte te verhoogen,

Gelyk als 't Babels Vorst in zyn verneed'ring ging,

Die hier op aarden weêr het Koningryk ontving.

Maar die zich hier verkleind, en maakt oprechte gangen,
Zal meer als 't Koningryk van Babilon ontfangen,

Als hy verheven werd uit dit vergang'lyk stof,

In 't Hemels Koningryk en Allerhoogste Hof.

[p. 329]

Daniel IV: 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34.

DIT alles overquam den Koning Nebukadnezar: [Want] op het einde van twaalf maanden, [doe] hy op het Koninglyke Paleis van Babel was wandelende: Sprak de Koning, en zeide, Is dit niet het groote Babel, dat ik gebouwd hebbe tot een huis des Koningryks, door de sterkte myner macht, en ter eere myner heerlykheid! Dit woord noch zynde in des Konings mond, vielder een stemme uit den Hemel, U, ô Koning Nebukadnezar, word gezeid: Het Koningryke is van u gegaan: En men zal u van de menschen verstooten, en uwe wooninge zal by de beesten des velds zyn: men zal u gras te smaaken geeven, als den ossen, en daar zullen zeven tyden over u voorby gaan, tot dat gy bekend, dat de Allerhoogste over de Koningryken der menschen heerschappye heeft, en dat hy ze geeft aan wien hy wil. Ter zelver uure wierd dat woord volbragt over Nebukadnezar, want hy wierd uit de menschen verstooten, en hy at gras als de ossen, en zyn lichaam wierd van den dauw des Hemels nat gemaakt, tot dat zyn hair wies als der Arenden [vederen,] en zyne nagelen als der vogelen. Ten einde dezer dagen nu, hief ik Nebukadnezar myne oogen op ten Hemel, want myn verstand quam weder in my: en ik loofde den Allerhoogsten, en ik prees en verheerlykte den Eeuwig-levenden, om dat zyne heerschappye is een eeuwige heerschappye, en zyn Koningryke is van geslachte tot geslachte.