De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 324]

Daniel, en zyn gezellen, met het gezaaide gespysd.

Die hier, in Babel, daar wy alle zyn gezeten,
Niet van 't onreine deel, om Gods wil, willen eeten,

Maar liever slecht en recht, met moes verzadigd zyn,

En niet en drinken van des Werelds toverwyn;

Die zullen voor het Oog des Heeren niet vervallen;
Een zo veel hooger Troon als Babels Stoel; en allen.

Had Daniel, en zyn gezelschap zulk een moed,

Als Jonge Telgen van het Joodse Edel bloed,

Dat zy in 't Heidens land, haar voeten niet verzetten,
Om af te dwaalen van de Vaderlyke Wetten,

Al was d'ontzag'lykheid van Babels Stoel zo groot,

En dreigden 't leven, dat weêrstreefden, met de dood:

Laat ons, die Christ'nen zyn, en onder Heid'nen woonen,
Ook zo onze Edelheid, uit Christus bloed betoonen,

(Die Koninglyke, en die waare Eed'le Stam,

Daar Elk, die Edel is, (in Ziel en Geest,) van quam,)

En 't recht des Edeldoms uit Jezus, niet verlaaten,
Om 's werelds Achtbaarheid, beminnen, ofte haaten.

Wy woonen nu, als Zy wel eer, in Babiloon,

Als vreemdelingen voor de Wereldlyke Troon:

Maar, zo wy ook, met haar, op onzen God betrouwen,
En ons in 't vreemde land, als vreemdelingen houwen,

En niet en schikken na den algemeenen Trein,

Zo zullen wy, met haar, ook Hemels burgers zyn.

[p. 325]

Daniel I: 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17.

DANIEL nu nam voor in zyn herte, dat hy zich niet en zoude ontreinigen met de stukken der spyze des Konings, noch met den wyn zynes dranks: daarom verzocht hy van den Oversten der Kamerlingen, dat hy zich niet en mogte ontreinigen. En God gaf Daniel genade en barmhertigheid voor het aangezichte van den Oversten der Kamerlingen. Want de Overste der Kamerlingen zeide tot Daniel, Ik vreeze mynen heere den Koning, die u-lieder spyze, en u-lieder drank verordineerd heeft: want waarom zoude hy u-lieder aangezichten droever zien, dan der jongelingen, die in gelykheid met u lieden zyn? alzo zoud gy myn hoofd by den Koning schuldig maaken. Doe zeide Daniel tot Melzar, dien de Overste der Kamerlingen gestelt hadde over Daniel, Hananja, Mizaël, en Azarja: Beproefd doch uwe knechten tien dagen lang, en men geeve ons van het gezaaide te eeten, en water te drinken. En men zie voor u aangezichte onze gedaanten, en de gedaante der jongelingen, die de stukken van de spyze des Konings eeten: en doet met uwe knechten na dat gy zien zult. Doe hoorde hy ze in deze zaake, en hy beproefde ze tien dagen. Ten einde nu der tien dagen, zag men dat haare gedaanten schoonder waaren, en zy vetter waaren van vleese, dan alle de jongelingen, die de stukken der spyze des Konings aten. Doe geschiedde het, dat Melzar de stukken haarer spyze weg nam, mitsgaders den wyn haares dranks, en hy gaf haar [van] het gezaaide. Deze vier jongelingen nu, dien gaf God wetenschap en verstand in alle boeken en wysheid: maar Daniel gaf hy verstand in allerlei gezichten en droomen.