De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 320]

Jeremias in de kuil.

Die in zyn Hert verstikt, het overtuigd Geweeten,
Dat hem geduurig straft van 't snoode God vergeeten,

De steekt Jer'mias in de diepe kuil met slyk,

En maakt zich d'Ouden, in haar overmoed gelyk;

Die na het waare Woord, des Heeren niet en hoorden,
Maar liever zyn Propheet, verschooven en vermoorden,

Op dat zy hielden. haar verkeerde Eigen wil,

Tot dat de straffe Gods, haar haastig overvil:

Maar die de aanspraak tot zyn Herte houd in 't leven,
Die heeft Jer'mias, uit de diepe kuil geheven,

En zal, (als d'And'ren, na des Heeren Woord vergaan,)

Met Ebed-melech, in Gods gunst en vriendschap staan.

Wat loopt de Eigen wil, in zelfs verkooren wegen,
Zyn eigen ongeluk, met stoute blindheid tegen,

En vind zich eindeling, in 't uiterste verdriet,

Dat eigen wysheid, en vermogen eerst niet ziet!

Dies is d'Ootmoedigheid, te looven en te pryzen,
Die van de Wysheid Gods, zich zelfs laat onderwyzen,

En slaat die wegen, van haar trouwe vinger in,

Al is 't in wederwil, der vleeselyke zin.

't Is beter buigen, en een vreedzaam End te vinden,
Als eigen Vryheid, die de Straf aan 't End zal binden.

Zo volg dan Ider, die zich zelfs wat Goeds beloofd,

De Onderwyzing Gods, en niet zyn Eigen Hoofd.

[p. 321]

Jeremias XXXVIII: 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13.

DOE namen zy Jeremias, en wierpen hem in den kuil Malchie, des zoons Hammelechs, die in den voorhove der bewaaringe was, en zy lieten Jeremias af met zeelen: in den kuil nu en was geen water, maar slyk: en Jeremias zonk in den slyk. Als nu Ebed-Melech, de Moorman, een der Kamerlingen, die doe in des Konings huis was, hoorde, dat ze Jeremias in den kuil gedaan hadden: (de Koning nu zat in de poorte Benjamins.) Zo ging Ebed-Melech uit den huize des Konings uit: en hy sprak tot den Koning, zeggende: Myn heer Koning, deze mannen hebben qualyk gehandeld in alles dat zy gedaan hebben aan den Propheet Jeremias, dien zy in den kuil geworpen hebben: daar hy doch in zyne plaatse zoude gestorven zyn van wegen den honger, dewyle geen brood meer in de stad en is. Doe gebood de Koning den Moorman Ebed-Melech, zeggende: Neemt van hier dertig mannen onder uwe hand, en haald den Propheet Jeremias op uit den kuil, eer dat hy sterve. Alzo nam Ebed-Melech de mannen onder zyne hand, en ging in des Konings huis tot onder de schat-kamer, en nam van daar eenige oude verscheurde, en oude versleetene lompen: en hy liet ze met zeelen af tot Jeremias in den kuil. En Ebed-Melech, de Moorman zeide tot Jeremias; Legt nu deze oude verscheurde en verslectene lompen onder de oxelen uwer armen, van onder aan de zeelen: en Jeremias deede alzo. En zy trokken Jeremias by de zeelen, en haalden hem op uit den kuil: en Jeremias bleef in den voorhove der bewaaringe.