De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 314]

Manasse gevangen.

Wie zich elendig vind, door 't Herten leed der zonden,
In 't disperaate hol, met keet'nen zwaar gebonden,

Zie dezen Spiegel, van de Vorst Manasse aan,

Hoe dat het eindeling, noch met hem is gegaan.

Want God en wil niet dat de Zondaar gaa verlooren,
Maar door bekeering, van het booze werd' herbooren;

Gelyk een goede vrucht zich uit de mest verheft,

En met zyn lieflykheid, de Aarden overtreft:

Verheft u, arme Ziel! in vlees en bloed gevangen,
Breek uit uw banden los, en gaat nu beter gangen,

Als gy voor dezen, in uw Herts Regeering deed;

Uit eigen Zin, en Wil, was 't Eigen Herten leed.

Want Eigen wil is quaad, een zaad van quaade vruchten,
Gezaaid met lachen, en gemaaid met droevig zuchten.

Maar die zyn Willen, in het Willen Gods begeefd,

En na het onderwys van zyn Geboden leefd,

Die treft den rechten weg; voor Eigenheid verhoolen.
Gods Willen leid tot Heil. Ons willen leid tot Doolen.

Hy wil ons beste; uit de dooding der natuur.

Wy willen 't zoet voor af, en vinden eind'ling 't zuur:

Want Eigen wil is zoet, in 't Eigen welbehaagen;
Maar, d'onderworpen wil, zal ons ten Hemel draagen:

Dies beeld zich niemant, (die geluk begeerd) dan in,

Dat hy, in 't Levens Ryk, mag Heersen, na zyn zin.

[p. 315]

2 Kronyken XXXIII: 10, 11, 12, 13.

DE HEERE sprak wel tot Manasse, en tot zyn volk; maar zy en merkten daar niet op. Daarom bragt de HEERE over hen de Krygs-overste, die de Koning van Assyrien hadde, dewelke Manasse gevangen namen onder de doornen: en zy bonden hem met twee kopere ketenen, en voerden hem na Babel. En als hy hem benauwde, bad hy hetaangezicht des HEEREN zynes Gods, ernstelyk aan, en vernederde zich zeer voor het aangezicht des Gods zyner vaderen: en bad hem, en hy liet zich van hem verbidden, en hoorde zyne smeekinge, en hy bragt hem weder te Jeruzalem, in zyn Koningryke: Doe kende Manasse, dat de HEERE, God is.

Manasses Gebed Vers 10, 11, 12.

Ik ben gekromd in zwaare yzere banden, en ik en kan myn hoofd niet opheffen, ende en hebbe geen ruste, om dat ik Uwen toorne verwekt, en quaad voor Uwe oogen gedaan hebbe: dewyle ik Uwen wille niet en hebbe gedaan, en Uwe geboden niet en hebbe gehouden: maar hebbe grouwelen opgericht, en veele ergernisse begaan. Nu buige ik dan de knien myns herten, en bidde U om genade: Ik hebbe gezondigd, Heere, ik hebbe gezondigd, en bekenne myne misdaaden. Daarom bidde, en smeeke ik U, vergeefd het my, Heere, vergeefd het my, ende en verderfd my niet in myne zonden, en toornd niet eeuwiglyk over my, ende en behoud het quaade niet tegen my, ende en verdoemd my niet in de onderste deelen der aarde, want gy zyt God, een God der boetvaardige.