De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 300]

Izebels dood.

Daar bleef niet over, als de voeten, en de handen,

En 't heilloos Bekkeneel, van alle Eer, en Staat!

Zo valt de Achtbaarheid, in d'allergrootste schanden,

Van 't heidens leven, dat op quaade wegen gaat.

Al worden ze niet al van honden op gegeeten,

Na dezen Spiegel, van de snoode Izebel,

Zy vallen laag genoeg, die, van den Troon gesmeeten,

Verzwolgen worden, door het gaapen van de Hel.

Waar is een schande, van zo veel gewigt, en groote,

Als dat het leven, uit een Koninglyk geslacht,

Van d'Allerhoogste, werd verworpen, en verstoote,

En, als veracht'lyk slyk, des Afgronds word geacht?

Al wie zyn hert' ontsluit, tot intree van het booze,

Op dat de Helse Geest, door 't Werelds Vlees Regeerd,

En speeld zo, voor een tyd, den Rol der Goddelooze,

Van 't blinde Onverstand, gediend en hoog geëerd;

En zo den Duivel diend, door zinneloos verkiezen,

Die moet zyn wellust, en zyn Eer, na korten tyd,

Als na een ied'le Droom, ontbeeren, en verliezen,

En weezen die voortaan, in armoede Eeuwig quyt.

Dat lekker Beetjen, is te haaten en te laaten,

Gelyk als Honing koek, met een verholen Gal,

Daar veelen, die daar van, door een betoov'ring, aaten,

Een baak van toonen, met haar deerelyken val.

[p. 301]

2 Koningen IX: 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37.

JEHU quam te Jizreël: als Izebel [dat] hoorde, zo blankette zy haar aangezicht, en versierde haar hoofd, en keek ter venster uit. Doe nu Jehu ter poorten inquam, zeide zy; Is het wel, O Zimri zynes heeren doodslaager? En hy hief zyn aangezicht op na de venster, en zeide; Wie is met my? wie? Doe zagen op hem twee drie Kamerlingen. En hy zeide, stoot ze van boven neder: en zy stieten ze van boven neder, zo dat van haar bloed aan den wand, en aan de paarden gesprengt wierd, en hy vertrad ze. Als hy nu ingekomen was, en gegeeten, en gedronken hadde, zeide hy: Ziet nu na die vervloekte, en begraaft ze: want zy is eens Konings dochter. En zy gingen heenen om haar te begraaven: doch zy en vonden niet van haar, dan het bekkeneel, en de voeten, en de palmen haarer handen. Doe quamen zy weder, en gaven het hem te kennen, en hy zeide; Dit is het woord des HEEREN, dat hy gesprooken heeft door den dienst zynes knechts Elias, des Tisbiters, zeggende: Op het stuk [lands] van Jizreël zullen de honden het vlees Izebels eeten. En het doode lichaam Izebels zal zyn gelyk mest op den velde, in het stuk [lands] van Jizreël; dat men niet zal konnen zeggen, Dit is Izebel.

1 Koningen XXI: 23, 24.

Voorder ook over Izebel sprak de HEERE, zeggende: De honden zullen Izebel eeten, aan den voorwal Jizreëls. Die van Achab sterft in de stad, zullen de honden eeten: en die in den velde sterft, zullen de vogelen des Hemels eeten.