De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 298]

Jorams dood.

Wat mogt doch Joram, 't Ryk van zynen Vader baaten,
Den Scepter, en den Troon, hem Erf'lyk nagelaaten!

Wyl dat zyn herte niet oprecht voor God besting,

Maar op het zonden-spoor, van zynen Vader, ging!

Daar hem de wraake Gods, ter neêrlag heeft gevonden.
Het quaade einde, is de vrucht van 't zaad der zonden.

Wat mag 't ook baaten, voor een iegelyks Gemoed,

Een Ryk'lyk Erf-bezit, van werelds geld en goed;

Om met dien wagen, op den breeden weg te ryden,
En 't haat'lyk voorbeeld, van den Voorzaat niet te myden?

Dien loop der weelden, word in zynen gang gestuit,

En 't duurd niet lange, of dat Koningryk is uit.

Men ziet wel uit, na 't Wel, en vraagd na rust en vrede,
Gelyk als Joram ook, wel eer, aan Jehu deede:

Maar weinig wist hy, dat zo onverwachten schoot,

Hem haast zouw treffen, tot een schandelyke dood.

Zo ook; wat vrede? daar de zonden stout regeeren,
In wederwilligheid, van 't Heilig recht des Heeren,

En al het geene, dat de vrede komen doet,

Ter zyde schuiven, en vertreeden met de voet?

Daar is geen vrede, voor de Zondaar te verwachten,
Hoe hy de zelve gloeid, en smeed in zyn gedachten;

Alleen, die zich bekeerd, en vlied tot zynen God,

Vind Eeuw'ge Vreden, en ontgaat der boozen lot.

[p. 299]

2 Koningen IX: 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27.

DOE zeide Joram; Spand aan; en men spande zynen wagen aan: Zo toog Joram de Koning Israëls uit, en Ahazia de Koning van Juda, een ider op zynen wagen; en zy toogen uit Jehu te gemoete, en vonden hem op het stuk [lands] van Naboth de Jizreëliter. Het geschiedde nu, als Joram Jehu zag, dat hy zeide; Is het ook vrede, Jehu? maar hy zeide; Wat vrede, zo lange als de hoereryen uwer moeder Izebels, en haare toveryen zo veele zyn? Doe keerde Joram zyne hand, en vlood, en zeide tot Ahazia; Het is bedrog, Ahazia. Maar Jehu spande den booge met voller hand, en schoot Joram tussen zyne armen, dat de pyl door zyn hert uitging; en hy kromde zich in zynen wagen. Doe zeide [Jehu] tot Bidkar zynen Hoofdman; Neemt, werpt hem op dat stuk lands van Naboth de Jizreëliter: want gedenkt, als ik, en gy neffens malkanderen achter zynen vader Achab reden, dat hem de HEERE dezen last op leide, [zeggende:] Zo ik gister avond niet gezien en hebbe het bloed Naboths, en het bloed zyner zoonen, zeid de HEERE! en ik u dat niet en vergelde op dit stuk [lands!] zeid de HEERE: Nu dan neemt, werpt hem op dat stuk [lands,] na het woord des HEEREN. Als Ahazia de Koning van Juda [dat] zag; zo vlood hy door den weg van 't huis des hofs: doch Jehu vervolgde hem achter na, en zeide; Slaat hem ook op den wagen, aan den opgang na Gur, die by Jibleam is; en hy vlood na Megiddo, en sterf aldaar.