De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 292]

Eliza vermeerdert de oli, in de kruik.

Waar is den Oli-kruik, die alle vaten vuld,

Om vry te worden, van d'ondraagelyke schuld?

Op dat men 't leven niet voor knecht moet overgeeven,
Maar dat men hoopen mag op 't Eeuwig vrye leven.

Heeft God dat eertyds, door Elizaas dienst gedaan,

Zo loopen wy Hem nu, in Jezus Christus aan:

Wy, die bezwaard zyn, met de groote schuld der zonden,
En gaaren redding voor het Eeuwig leven vonden.

Door welke nood-drang, wy de wereld laaten staan,

Om met boetvaardigheid, en traanen uit te gaan.

Op dat wy van zyn hand barmhertigheid erlangen,
Om in ons Herten vat, de zegening t'ontfangen;

Der Heilige Oli, van zyn uitgestorte bloed,

Dat met zyn waardigheid, der Zielen-schuld voldoet.

ô Hoe gelukkig, is het zuchten en het treuren,
Dat haar die toevlucht, tot verlossing mag gebeuren!

Om niet, voor haare schuld in slaaverny te gaan,

Maar door voldoening, weêr op vrye voet te staan.

Hoe schuldig is zy dan, om lof en dank te geeven,
Door een voorzichtig, en Godvruchtig, Heilig leven!

Om aan dien Heiland, daar zy vryheid door geniet,

Gehoorzaamheid te doen, in 't geen, Hy haar gebied:

En zo in Vriendschap, van zyn groote gunst te blyven,
Op dat de vryheid, aan haar Eeuwig mag beklyven.

[p. 293]

2 Koningen IV: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.

EENE Vrouwe nu uit de wyven van de zoonen der Propheeten riep tot Eliza, zeggende; Uwe knecht, myn man, is gestorven, en gy weet, dat uwe knecht den HEERE was vreezende: nu is de schuld-heere gekomen, om myne beide kinderen voor hem tot knechten te neemen. En Eliza zeide tot haar: Wat zal ik u doen? geeft my te kennen; wat gy in den huize hebt: en zy zeide; Uwe dienstmaagd heeft niet met allen in den huize, dan eene kruike met olie. Doe zeide hy, Gaat, eist voor u vaten van buiten, van alle uwe nabuuren ledige vaten; maakt 'er niet weinig te hebben. Komt dan in, en sluit de deure voor u, en voor uwe zoonen toe; daar na giet in alle die vaten, en dat vol is, zet weg. Zo ging zo van hem, en sloot de deure voor haar, en voor haare zoonen toe; die bragten haar de vaten toe, en zy goot in. En het geschiedde, als die vaten vol waaren, dat ze tot haaren zoone zeide; Brengd my noch een vat aan: maar hy zeide tot haar; Daar en is geen vat meer: en de olie stond stille. Doe quam zy, en gaf 't den man Gods te kennen: en hy zeide; Gaat heenen, verkoopt de olic, en betaald uwen schuldheere: gy dan, [met] uwe zoonen leefd by het overige.