De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 270]

Elias offer.

Laat ons niet hinken gaan, aan Tweederleije zyden,

Gelyk als Israël, in oude tyden deed,

Maar zulke huig'laary, en snoode misdaad myden,

Eer God de dorre Rank uit zynen wyngaard sneed.

Of weeten wy 't noch niet? en moet men 't ons noch leere?

Wie dat de waardsten is? aan wien den dienst behoord;

De snoode Wereld-Baal, of God, des Hemels Heere,

Wie is 'er, onder ons, zo in de nacht versmoord?

't Is wel vermaak'lyk, voor de vleeselyke zinnen,

Wanneer het blinde hert, de snoode Wereld diend,

Om al wat in haar is te omhelzen, en te minnen,

En zo te weezen, haar getrouwe knecht en vriend:

Maar, in de Tyd van nood, bevind men zich verlaaten,

En onder 't dreigen van de baarelyke dood,

En kan den Afgod, Baal, zyn Priesteren niet baaten,

Al is het roepen, en de nooddwang noch zo groot.

Daar is geen antwoord, om 't verleegen hert te heelen.

Want 't is een stomme, doode, en machtelooze God,

Veracht'lyk, en onwaard, in al, en al zyn deelen,

Zo dat de Wysheid, met de groote dwaasheid spot.

Dies laat ons alle, die, wel eer den Baal bedienden,

(En de uitslag zagen, aan de rechte en linker hand,

Hoe dat het ging, met Gods, en met des Werelds vrienden)

Op 't aanzicht vallen, en omhelzen 't recht verstand.

[p. 271]

1 Koningen XVIII: 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39.

ELIAS nam twaalf steenen, na het getal der stammen der kinderen Jakobs, tot welken het woord des HEEREN geschied was, zeggende: Israel zal uwe naam zyn; En hy bouwde met die steenen den Altaar in den naame des HEEREN: daar na maakte hy eene groeve rondom den Altaar, na de wytte van twee maaten zaads. En hy schikte het hout, en deelde den varre in stukken, en leide [hem] op het hout. En hy zeide; Vullet vier kruiken met water, en giet 'et op het brand-offer, en op het hout: en hy zeide, Doet het ten tweeden maale: en zy deeden het ten tweeden maale: voorts zeide hy; Doet het ten derden maale, en zy deeden het ten derden maale. Dat het water rondom den altaar liep: daar toe vulde hy ook de groeve met water. Het geschiedde nu, als men het spys-offer offerde, dat de Propheet Elias naderde, en zeide: HEERE, God Abrahams, Izaaks, en Israëls, dat 'et heden bekend worde, dat gy God in Israël zyt, en ik uwe knecht: en dat ik alle deze dingen na u woord gedaan hebbe. Antwoord my HEERE, antwoord my, op dat dit volk erkenne, dat gy, ô HEERE, die God zyt, en dat gy haar herte achterwaart omgewend hebt. Doe viel het vuur des HEEREN, en verteerde dat brand-offer, en dat hout, en die fteenen, en dat stof; ja lekte dat water op, het welk in de groeve was. Als nu het gantse volk dat zag; zo vielen zy op haare aangezichten, en zeiden, De HEERE is God, de HEERE is God.