De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 256]

Jerobeams kalverdienst.

Hoe wonderbaarlyk grof, komt ons verstand te vooren,
Dat d'Ouden zich zo licht begaven in 't bekooren,

En schand'lyk weeken, tot de snoode Afgodery,

Van Goude Kalverdienst, en wat het anders zy!

Maar, is dat ook niet grof; zo veel van God te weeten,
En zetten zyn waardy in 't achteloos vergeeten,

Om Zilver, en om Goud, en and're idelheid,

Van alle dingen, die daar zyn van deze tyd;

Om daar de kniën van het herte voor te buigen,
En van te roemen, met een gunst van groot getuigen;

Zo dat het aangezicht daar steeds toe is gekeerd,

En d'omgekeerde rug, den waaren God onteerd?

En ider die dan 't werk der blindheid wil verachten,
Sta by hem zelven stil, en proeve zyn gedachten:

Of dat niet grof en is, indien hy by hem vind,

Dat hy 't geschaapen ding, meer als den Schepper mind?

Want daar de Schat is, daar bevind zich ook het leven,
En deze Rechter, moet aan u den uitslag geeven.

Wyl ook de Wyze Man, dit duid lyk oordeel veld;

Hoe dat des Werelds Vriend, Gods Vyand werd gesteld.

Heeft dan 't getuigen Gods, by 't Goude Kalver-rooken,
Door zyn Gezant, tot straf, zo hard en streng gesprooken,

Om deze grofheid, door Jerobeam begaan,

Hoe mag het dan met elk, die God vergeet, wel staan!

[p. 257]

1 Koningen XIII: 1, 2, 3, 4, 5, 6.

ZIET een man Gods quam uit Juda, door het woord des HEEREN, tot Bethel: en Jerobeam stond by den Altaar, om te rooken. En hy riep tegen den Altaar door het woord des HEEREN, en zeide, Altaar, Altaar, zo zeid de HEERE: Ziet een zoon zal den huize Davids geboren worden, wiens naam zal zyn Jozia, die zal op u offeren de Priesters der hoogten, die op u rooken, en men zal menschen beenen op u verbranden. En hy gaf ten zelven dage een wonderteeken, zeggende: Dit is dat wonderteeken, daar van de HEERE gesprooken heeft: ziet den Altaar zal van een gescheurd, en de asse die daar op is, afgestort worden. Het geschiedde nu als de Koning het woord van den man Gods hoorde, 't welk hy tegen den altaar te Bethel geroepen hadde, dat Jerobeam zyne hand van op den altaar uitstrekte, zeggende; Grypet hem, maar zyne hand, die hy tegen hem uitgestrekt hadde, verdorde, dat hy ze niet weder tot zich trekken konde. En de altaar werd van een gescheurd, en de asse van den altaar afgestort, na dat wonderteeken, dat de man Gods gegeeven hadde, door het woord des HEEREN. Doe antwoordde de Koning, en zeide tot den man Gods: Aanbid doch het aangezicht des HEEREN uwes Gods ernstelyk, en bid voor my dat myne hand weder tot my kome: Doe bad de man Gods tot het aangezicht des HEEREN ernstelyk, en de hand des Konings quam weder tot hem, en werd gelyk te voren.