De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 246]

Salomons, eerste gerecht.

Daar geld geen leugen, om de Wysheid te bedriegen,
Hoe schoon zy haar bekleed met fyn gewaad van liegen:

Dat elk daar staat op maak, die in zyn vals Gemoed,

Wel beter is bewust, als 't geene dat hy doet.

Kost listelyk bedrog, met wimp'len en bewinden,
Het oog van Salomon den Koning, niet verblinden,

Dat zynen Geest niet klaar, door 't overdeksel zag,

In wiens verborgen grond, d'oprechte waarheid lag;

Veel minder zal den mensch, zyn valsheid dekken mogen,
(Hoe diep hy die versteekt,) voor Gods alziende oogen,

By wien de Wysheid woond, volkomen en geheel,

Waar uit dat Salomon, begaafd was met een deel.

Daarom zal ider, voor zyn Troon te schande werden,
Die onbeschaamd is, om in valsheid te volherden,

Tot dat Gerechtigheid zyn quaad geweeten nypt,

En zyn begeerde Deel hem uit de handen grypt.

ô Troon van Wysheid! van Gerecht, en van vermogen,
Die openbaar zal staan voor aller menschen oogen!

Hoe wel zal 't herte zyn waar in de waarheid woond,

Dat zo van binnen is, als 't zich van buiten toond!

Maar hoe elendig dien, die met een vals geweeten,
Door bitse leugentaal, de Waarheid heeft verbeeten!

ô Troon van Achtbaarheid, en Goddelyk ontzag,

Gy zyt de Rechterstoel, van de allerlaatsten Dag.

[p. 247]

1 Koningen III: 23, 24, 25, 26, 27, 28.

DOE zeide de Koning: Deze zeid, Dit is myn zoone die leefd, maar uw zoone is 't die dood is: en die zeid, Neen, maar de doode is uwe zoone, en de leevendige myn zoone. Vorder zeide de Koning, Haald my een zwaard: en zy bragten een zwaard voor het aangezichte des Konings. En de Koning zeide, Doorsnyd dat leevende kind in tween: en geeft de eene een helft, en de andere eene helft. Maar de vrouwe welkers zoone de leevendige was, sprak tot den Koning, (want haar ingewand ontstak over haaren zoone) en zeide, Och myn heere, Geeft haar dat leevendige kind, ende en dood het geensints niet: deze daar en tegen zeide, Het en zy noch uwe noch myne, doorsnyd het. Doe antwoordde de Koning, en zeide, Geeft die het leevendige kind, ende en dood het geensins niet: die is zyne moeder. En geheel Israël hoorde dat oordeel, dat de Koning geoordeeld hadde, en vreesde voor het aangezichte des Konings: want zy zagen dat de wysheid Gods in hem was, om recht te doen.