De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 244]

Joab gestraft.

Betaaling volgt de Schuld, al is 't niet op der daad,

De Meester werd op 't laatst vergolden van zyn quaad.

De Veldheer Joab, stout, ter tyd van zyn vermogen,
Ontzag geen quaad te doen, in Koning Davids oogen.

Hoe veele zyn 'er hem, op dezen weg gelyk,

Die niet en vreezen, voor den Troon van 't hoogste Ryk;

Maar, in haar overmoed, den Hemel zelfs braveeren,
Om na haar zin te doen, als ingebeelde Heeren!

Doch d'Allerhoogste heeft den Rechterstoel en Troon,

Die alles slechten zal, bevestigd op zyn Zoon;

Die meer als Saal'mon is: Die zal ten Jongsten dage,
Een ider in zyn Staat, zyn loon na werk doen draage;

Dat weete een ider, die zyn zonden maat vervuld,

En op zyn hals vergaard, een Schat van zwaare schuld.

Zyn grootheid, wie hy is, zal 't wigt niet overhaalen,
Die geen Persoon aanziet, zal hem, na Recht, betaalen.

Hoe stout was Joab, in de fleur van zynen tyd?

Maar in zyn vlucht, ook zelfs by 't Heil'ge niet bevryd.

Hoe stout is menig, in zyn goê gezonde dagen?
Maar hoe kleinmoedig, als het Eind de last moet draagen!

Wanneer het Heiligdom, hem geen vertroosting geeft,

Om dat hy 't Heiligdom niet binnen in zich heeft.

Een vroome wandel, voor des Opper-Konings oogen,
Staat voor de Rechterstoel niet schaamrood neêr geboogen.

De Stoute Eigen Wil, doet wel na 't Ik en Myn,

Maar d'Opper-Wil van God, zal zyne Rechter zyn.

[p. 245]

1 Koningen II: 28, 29, 30, 31.

ALS 't geruchte tot Joab quam, (want Joab hadde zich gewend achter Adonia, hoewel hy zich niet en hadde gewend achter Absalom) zo vluchtte Joab tot de Tente des HEEREN, en vattede de hoornen des Altaars. En het werd den Koning Salomon aangezeid, dat Joab tot de tente des HEEREN gevlooden was; en ziet hy is by den Altaar: Doe zond Salomon Benaja den zoone Jojada, zeggende, Gaat heenen, valt op hem aan. En Benaja quam tot de Tente des HEEREN, en zeide tot hem, Zo zeid de Koning, komt uit, en hy zeide, Neen, maar hier zal ik sterven: en Benaja bragt de antwoorde weder aan den Koning, zeggende; Zo heest Joab gesprooken, en zo heest hy my geantwoord. En de Koning zeide tot hem; Doet gelyk als hy gesprooken heeft, en valt op hem aan, en begraaft hem: op dat gy weg doet van my, en van myns vaders huis, dat bloed dat Joab zonder oorzaake vergooten heeft.

En Vers 34.

En Benaja de zoon van Jojada ging op, en viel op hem aan, en doodde hem: en hy werd begraaven in zyn huis, in de woestyne.