De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 232]

Simei, vloekt David.

Hy zag niet op de hand, die hem met steenen smeed,

Maar op des Heeren hand, die hem bezocht met leed.

Hy zelf gaf geen bevel, zyn vyandschap ten quaade,
En hoorden die ook niet, die hem tot wraake raade.

Wy, die ook vlugtig zyn, voor eigen vlees en bloed,

Dat ons den Oorlog maakt, in 't zuchtende Gemoed;

Wy moeten ook de geen, die ons daar over schelden,
Als was 't in onze macht, geen quaad voor quaad vergelden:

Na Davids voorbeeld: Maar daar boven noch veel meer,

Na 't Groote voorbeeld, van de Christus, onzen Heer:

Die, t'eenemaal, zo voor, als na, in al zyn stryden,
Geen Wapens heeft gebruikt, als gants gewillig lyden;

Waar door Hy meerder heeft verwonnen, in zyn slaan,

Als aller Helden macht, met Wapens heeft gedaan.

Want, schoon zy wonnen, Land, en Stand, en Koningryken,
Wat is dat alles, by den Hemel te gelyken?

Die d'Eeuw'ge Tooren Gods zo vast beslooten hiel,

Voor 't Zalig leven van de arme menschen Ziel!

Die is door liefden, en door lyden opgebrooken,
Zo dat het licht verscheen, voor 't smeulen, en voor 't rooken.

ô Jezus! Davids Zoon, verwinnaar van Gods Ryk,

Maakt uwe knechten, door Genaden, u gelyk:

Gy, die wel na het Vlees, uit David quam te vooren,
Maar van alle Eeuwigheid, uit Gode zyt gebooren,

Gelyk het klaare licht, dat uit het vuur ontstaat,

Verlost ons, op uw Spoor, van bitterheid, en haat.

[p. 233]

2 Samuel XVI: 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11.

ALS nu de Koning David tot aan Bahurim quam; Ziet doe quam van daar een man uit, van den geslachte des huizes Sauls, wiens naam was Simei, de zoone van Gera; hy ging steeds voort, en vloekte. En hy wierp David met steenen, mitsgaders alle knechten des Konings Davids: hoewel al 't volk, en alle de Helden aan zyne rechter, en aan zyne slinkerhand waaren. Aldus nu zeide Simei in zyn vloeken, Gaat uit, gaat uit, gy man des bloeds, en gy Belials man. De HEERE heeft op u doen wederkomen al het bloed van Sauls huis, in wiens plaatse gy geregeerd hebt; Nu heeft de HEERE het Koningryk gegeeven in de hand Absaloms, uwes zoons: Ziet nu, gy zyt in u ongeluk, om dat gy een man des bloeds zyt. Doe zeide Abizaï, de zoone van Zeruja, tot den Koning; Waarom zoude deze doode hond mynen heere den Koning vloeken? laat my doch overgaan, en zynen kop weg neemen. Maar de Koning zeide; Wat hebbe ik met u te doen, gy zoonen van Zeruja? ja, laat hem vloeken; want de HEERE doch tot hem gezeid heeft, Vloekt David: wie zoude dan zeggen; Waarom hebt gy alzo gedaan? Voorts zeide David tot Abizaï, en tot alle zyne knechten; Ziet, myn zoone, die van mynen lyve is voortgekomen, zoekt myne ziele: hoe veel te meer dan nu deze zoon van Jemini? laat hem geworden, dat hy vloeke, want de HEERE heeft het hem gezeid.