De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 184]

Ruth, en Naomi.

Hy laat zich niet door 't land van zyn geboorten houwe,
Die aan de kind'ren Gods verbonden is door trouwe,

Gelyk als Ruth ook by Naomi heeft gedaan,

En niet en wilde na haar land en maagschap gaan:

Zo vind den vroomen, in zyn vreemd'lingschap op aarde,
Noch trouwe vriendschap, die hem houd in eere en waarde:

Zy gaan te zaamen, is het niet in aardse vreugd,

Het is in hoope, op God, in Liefde, Trouw, en Deugd.

Zy keeren weder na het Heilig land des Heeren,
Om zich aldaar, met deugd, en soberheid t'erneeren,

Tot Betlehem, de Stad, berucht, en wyd vermaard,

Om dat het Zielen-brood, daar eind'ling wierd gebaard.

Trouw word met trouw beloond; die wel doet by den vroomen,
Zal door haar zegen, noch tot groote voorspoed komen;

Want d'Allerhoogste trekt zich deze dingen aan,

Als of zy, aan hem zelfs, in wezen zyn gedaan.

ô Groote voorspoed! Die ten Jongsten Dag mag hooren,
Dat hy gezegent zy, en tot het Ryk verkooren,

Om dat hy hier op aarde, in trouwheid heeft bediend,

Die met d'Almogentheid, in liefde was bevriend.

Twee handen, die malkaar bedienen onder 't zuchten,
Die plukken beiden ook de liefelyke vruchten.

Hy die de Liefde, en de weldaad zelver is,

Verblyd zich in het beeld van zyn gelykenis.

De naam van Mara, wierd Naomi afgenomen;
Na bitter komt het zoet, zo gaat het alle vroomen:

Zy wierd noch voedster, van de koninglyke stam,

Daar eindeling de vrucht, van alle troost af quam;

En alle die nu noch het Heilig leven voeden,
Die werden door dien troost, gesteld in alle goeden.

[p. 185]

Ruth I: 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20.

DOE hieven zy haare stemme op, en weenden wederom: En Orpa kuste haare schoon-moeder, maar Ruth kleefde haar aan. Daarom zeide zy: Ziet uwe zwagerinne is weder gekeerd tot haar volk, en tot haare Goden: keerd gy ook weder uwe zwagerinne na. Maar Ruth zeide; En valt my niet tegen, dat ik u zoude verlaaten, om van achter u weder te keeren: want waar gy zult heenen gaan, zal ik ook heenen gaan, en waar gy zult vernachten, zal ik vernachten: u volk is myn volk, en uwe God myn God: Waar gy zult sterven, zal ik sterven, en aldaar zal ik begraaven worden: alzo doe my de HEERE, en alzo doe hy 'er toe; zo niet de dood [alleen] zal scheidinge maaken tussen my en tussen u. Als zy nu zag, dat zy vastelyk voorgenomen hadde met haar te gaan, zo hield zy op tot haar te spreeken. Alzo gingen die beide, tot dat zy te Bethlehem quamen: en het geschiedde, als zy te Bethlehem inquamen, dat de gantse stad over haar beroerd werd, en zy zeiden; Is dit Naömi? Maar zy zeiden tot haar-lieden; En noemd my niet, Naömi, noemd my, Mara; want de Almachtige heeft my groote bitterheid aangedaan.