De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 148]

Bileam.

Als wy de Wille Gods, (zo zeer begunstigt) weeten,

Gelyk wy weeten, door zyn opgeschreeven Woord,

En dan, als Bileam, met wereld-lust, bezeten,

Noch luist'ren, of het vlees geen and're tyding hoord;

En om, en omzien, met verzoeken en hervraagen,

Om door een breeder en gemakkelyker spoor,

De Mammon, nevens God, te zaamen te behaagen,

En gaan zo, voor een knecht, van twee Regenten door;

Gelyk als Bileam, die Balak wouw believe,

(Daar hy een dienaar was, van d'Opper-Majesteit,)

Op dat hy 't valse loon in zynen buidel hieve,

Door lust der gierigheid, op 't dwaalspoor afgeleid:

Zo loopen wy gevaar, om mede af te dwaalen,

Op een verkeerden weg; wel recht, voor vlees en bloed,

Dat lang's dien uitspoor zoekt, zyn lust en rust te haalen,

Maar daar ons eindeling, den Tooren Gods ontmoet.

Den armen Mensch, erkend, God voor zyn Opper-Heere,

Die van Natuur recht, hem als zynen knecht gebied,

En neigd doch met zyn hert en vleeselyk begeere,

Op 't geen, de hand betast, en dat het oog beziet;

De Wereld, met haar lust, en niet'ge ied'le dinge,

Die zy hem aanbied, voor een al te duuren koop,

Dat hy van 't willen en Gebod des Heeren ginge,

En zo zich zelven maak, een zeer verwarde knoop.

Laat ons dan blyven, by des Heeren wil en woorden,

En dempen, door den Geest, de vleeselyke zin,

Die 't volgen uitsteld, of zy niet wat lievers hoorden,

Den dienst aan God gedaan, sluit alle Rykdom in.

[p. 149]

Numeri XXII: 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31.

DE ezelinne nu zag den Engel des HEEREN staande in den weg, met zyn uitgetrokken zwaard in zyne hand, daarom week de ezelinne uit den weg, en ging in het veld: doe sloeg Bileam de ezelinne, om de zelve na den weg te doen wenden. Maar d'Engel des HEEREN stond in een pad der wyngaarden, zynde een muur aan deze, en een muur aan geene zyde. Doe de ezelinne den Engel des HEEREN zag, zo klemde zy haar zelven aan den wand, en klemde Bileams voet aan den wand: daarom voer hy voort haar te slaan. Doe ging de Engel des HEEREN noch voorder: en hy stond in een enge plaatse, daar geen weg en was, om te wyken ter rechter, noch ter slinker hand. Als de ezelinne den Engel des HEEREN zag, zo leide zy haar neder onder Bileam: en de toorn Bileams ontstak, en hy sloeg de ezelinne met eenen stok. De HEERE nu opende den mond der ezelinne, die tot Bileam zeide, Wat hebbe ik u gedaan, dat gy my nu driemaal geslaagen hebt? Doe zeide Bileam tot de ezelinne, Om dat gy my bespot hebt: och of ik een zwaard in myne hand hadde! want ik zoude u nu dooden. De ezelinne nu zeide tot Bileam, Ben ik niet uwe ezelinne, op dewelke gy gereeden hebt, van doe af dat gy [myn heere] geweest zyt, tot op dezen dag? ben ik ooit gewend geweest u alzo te doen? hy dan zeide, Neen Doe ontdekte de HEERE de oogen Bileams, zo dat hy den Engel des HEEREN zag staande in den weg, en zyn uitgetrokken zwaard in zyne hand: daarom neigde hy 't hoofd, en buigde zich op zyn aangezichte.