De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 134]

Het Goudekalf.

Zo lang het vlees'lyk hert, maar woond, op dezer aarde,

In 't geen de hand betaft, en dat he toog beziet,

Zyn hem de Wond'ren Gods, in 't hert, van weinig waarde,

En na den Oorsprong van 't beminde vraagd hy niet.

Dat doet de Dier'lykheid, die met zyn grof vermogen,

(Waar mede hy alleen, op 't Tegenwoord'ge doeld,)

Den Geest der Edelheid, met macht heeft overwoogen,

Zo dat de Mensch, als 't Vee, in 't stof der Aarde woeld.

Een Boom in zynen hof, bekleedmet zilv're Bladen,

En Goude App'len, daar hy altyd Vrucht aan vond,

Om zyn behaag'lykheid, te vullen tot verzaaden,

Na 't welgevallen, vna Begeertens open mond;

Dat zouw het Wonder zyn, het geen hem mogt behaagen.

ô Volk van Israël! gy waard het niet alleen,

Waar van des Heeren Woord, hier over heeft te klaagen,

Maar zulk een onverstand, en quaad is algemeen.

Zy zitten liever in de Dienstbaarheid der zonden,

By d'eerste Vlees-pot van het snoode Egiptenland,

Als dat zy, tot een vreugd der Zielen, ondervonden,

Het spoor des Hemels, door bestiering van Gods hand.

Zy eisen Goden, die haar handen kunnen tasten,

En zien niet, door 't Geloof, op een Verborgen God.

De aardse Wellust, wil, na 't Hemels-maal niet vasten,

Maar die de wysheid mind, verkiest een hooger lot.

[p. 135]

Exodus XXXII: 1, 2, 3, 4, 5, 6.

DOE het volk zag dat Mozes vertoog van den berg af te komen: zo verzamelde zich het volk tot Aaron, en zy zeiden tot hem, Staat op, maakt ons goden, die voor ons aangezichte gaan, want dezen Mozes, dien man, die ons uit Egiptenland uitgevoerd heeft, wy en weeten niet wat hem geschied zy. Aaron nu zeide tot hen, Rukt af de goudenc oor-fierselen, die in de ooren uwer wyven, uwer zoonen, en uwer dochteren zyn: en brengt ze tot my. Deo rukte dat gantse volk de goudene oor-sierfelen af, die in haare ooren waren: en zy bragten ze tot Aaron. En hy nam ze uit haare hand, en hy bewierp het met een griffie, en hy maakte een gegooten kalf daar uit: doe zeiden zy, Dit zyn uwe goden, Israël, die u uit Egiptenland opgevoerd hebben. Als Aaron dat zag, zo bouwde hy eenen Altaar voor het zelve: en Aaron riep uit, en zeide, Morgen zal den HEERE een Feest zyn. En zy stonden des anderen daags vroeg op, en offerdne brand-offer, en bragten dank-offer daar toe: en 't volk zat neder om te eeten en te drinken, daar na stonden zy op om te speelen.

Handelingen VII: 41, 42, 43.

Zy maakten een kalf in die dagen, en bragten offerhande tot den afgod, en verhengden haar in de werken haarer handen. En God keerde [hem,] en gaf haar over, dat zy den heire des Hemels dienden, gelyk geschreeven is in het boek der Profeeten, Hebt gy ook slacht- offerne, en offerhanden my opgeoffert, veertig jaaren in de woestyne, gy huis Israëls? Ja gy hebt opgenomen den tabernakel Molochs, en het gesternte uwes Gods Remphan, de afbeeldingen die gy gemaakt hebt om die te aanbidden: en ik zal u overvoeren op geene [zyde] van Babylonien.