De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 130]

De stryd met Amalek.

Het Heidens leven wild niet dulden, nochte lyden,

Dat Ziel en Geest, van hier, na 't Hemels Kanaan gaan,

Maar komt, met Amalek, om tegens haar te stryden,

En zoekt ze van dien weg, met macht weêrom te slaan.

Dan is het noodig dat de handen niet bezwyken,

Die opgeheven zyn, tot d'allerhoogste macht,

Want in haar zinken, moet de geest voor 't lichaam wyken,

Maar in haar heffen, heeft de ziel, de meeste kracht.

Dies moeten zy op hoop, en op geloove leunen,

Terwyl het vroom Gemoed, de booze Vyand slaat,

Daar hem de krachten Gods, met bystand ondersteunen,

Tot dat de zonne van dit leven onder gaat.

Had Israël, Mozes, die voor Haar de Hoogste vleide,

En Jozua, den held, geweldig in den stryd,

Wy hebben Jezus, in de kracht van alle beide,

Op dat Hy 't leven, naar het hemels Kanaan leid.

Hoe zouden wy de hand, en moed dan laaten zakken,

(Al valt 'er moeilykheid, al kost het leed en zweet,)

En met het geest'lyk Zwaard niet op de vyand hakken,

Dewyl men 't groot belang van dezen doortogt weet?

Wy zyn 't Egiptenland, door Gods genade ontweeken,

Dat zonden Diensthuis, en die Satans tiranny,

En moeten onderweeg, voor al niet blyven steeken,

Een ider gaa maar voort, tot hy in Kanaan zy.

[p. 131]

Exodus XVII: 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14.

DOE quam Amalek en streed tegen Israëel in Raphidim. Mozes dan zeide tot Jozua, Kiest ons mannen, en trekt uit, stryd tegen Amalek: morgen zal ik op des heuvels hoogte staan, en de staf Godes zal in myne hand zyn. Jozua nu deede als Mozes hem gezeid hadde, strydende tegen Amalek: doch Mozes, Aaron, en Hur klommen op de hoogte des heuvels. En het geschiedde, terwyle Mozes zyne hand ophief, zo was Israël de sterkste: maar terwylen hy zyne hand neder liet, zo was Amalek de sterkste. Doch Mozes handen werden zwaar, daarom namen zy eenen steen, en leiden dien onder hem, dat hy daar op zate: en Aaron en Hur onderstutteden zyne handen, d'een op deze, d'ander op d'ander [zyde.] Alzo waaren zyne handen gewisse, tot dat de zonne onderging. Alzo dat Jozua den Amalek, en zyn volk krenkte door de scherpte des zwaards. Doe zeide de HEERE tot Mozes, Schryft dit ter gedachtenisse in een boek, en legt het in de ooren van Jozua: dat ik de gedachtenisse van Amalek geheel uitdelgen zal van onder dne Hemel.

1 Samuel XV: 2, 3.

Alzo zeid de HEERE der heirschaaren, Ik hebbe bezocht het geene dat Amalek Israël gedaan heeft: hoe hy zich tegen hem gesteld heeft op den weg, doe hy uit Egipten op quam. Gaat nu heenen, en slaat den Amalek, en verbannet alles wat hy heeft, ende en verschoond hem niet: maar doodet van den man af tot de vrouwe toe, van de kinders tot de zoogelingen, vna de offen tot de schaapen, van de kemelen tot de ezelen toe.