Pharaos ondergang.
Men vind 'er noch genoeg, die door verscheide plaagen,
Op ongehoorzaamheid, Gods strenge tooren draagen;
En daar 't verstokte hert, zich niet in deemoed buigd,
Schoon dat het menigmaal, van God werd overtuigd.
Als maar de Roede weêr is van haar rug geweeken,
Begind stoutmoedigheid, het hoofd weêr op te steeken,
Om na te volgen 't spoor, van d'eerste booze zin,
Want trotsheid voerd zich steeds voor Opper-meester in.
Maar, die zyn gang zo gaat, op zelfs verkoore wegen,
De goede aanleidinge, en den raad der wysheid tegen,
Zie, dat hy eindeling, niet vaare, als Pharao deê,
Die, met zyn gantse macht, bedekt wierd van de Zee.
Zo zinkt de moed, en 't goed, en alle aardse dingen,
Die 't opgeblaazen hert, gelyk een heir omringen,
(Waar mede hy zich acht, te weezen wel bewaard,
Wanneer hy, na zyn zin, op hoogmoeds wagen vaard,)
In 't gaapen van de grond, die hy niet wilde achten,
Voor dat de storting komt, met hoog verheeve krachten,
Die 't Sterf bed stellen, tot een omgeroerde Zee
Wanneer men hals en hoofd, (by 't deer'lyk, ach! en wee!)
Ziet uit de baaren, van 't verwarde deksel steeken,
Daar alle raad, en hulp, versmelten, en verbleeken.
Die beter vaaren wil, laat Pharaos hoogmoed staan,
Om met een drooge voet, door 't Meer des Doods te gaan.
| |
Exodus XIV: 26, 27, 28.
DE HEERE zeide tot Mozes, Strekt uwe hand uit over de Zee: dat de wateren weder keeren over de Egiptenaars, over haare wagenen, en over haare ruiters. Doe strekte Mozes zyne hand uit over de Zee, en de Zee quam weder tegen het naaken van den morgenstond tot haare kracht, en de Egiptenaars vluchten die te gemoette; en de HEERE stortte de Egiptenaars in het midden der Zee Want als de wateren weder keerden, zo bedekten zy de wagenen, en de ruiters des gantsen heirs Pharaos, dat hen nagevolgd was in de Zee: daar en bleef niet een van haar overig.
| |
En Kapittel XV: 1, 2, 3, 4, 5, 6.
Doe zong Mozes en de kinderen Israëls den HEERE dit Lied, en spraaken: zeggende: Ik zal den HEERE zingen, want hy is hooglyk verheven, 't paard en zynen ruiter heeft hy in de zee geworpen. De HEERE is myn kracht en lied, en hy is my tot een heil geweest: deze is myn God, daarom zal ik hem een liefelyke wooninge maaken, hy is mynes Vaders God, dies zal ik hem verheffen. De HEERE is een krygsman: HEERE is zyn Naame. Hy heeft Pharaos wagens en zyn heir in de zee geworpen: en de keure zyner hoofdlieden zyn verdronken in de Schelf zee. De afgronden hebben ze bedekt: zy zyn in de diepten gezonken als een steen. O HEERE, uwe rechterhand is verheerlykt geworden in macht: uwe rechterhand, O HEERE, heeft den vyand verbrooken. |
|
Auteursrechtelijk beschermd