De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 122]

Israëls uittogt.

Vaar wel Egiptenland, daar wy voor Slaaven zaten
Gedrukt van Tiranny, wy gaan u nu verlaaten;

Vaar wel, ô Wereld! nu zo lang van ons gediend,

Wy volgen nu de roep van een getrouwe vriend.

't Is waar, wy waaren wel in uw gebied gebooren,
Maar onzer Vad'ren God, heeft ons dit heil beschooren,

En opening gemaakt, na 't schoon Beloofde land,

Om zo t'ontkomen 't Juk van Pharaos zwaare hand:

Zo roepen alle, die van herten zich bekeeren,
En gange maaken, op den waaren weg des Heeren.

Zy gaan, met zak en pak, blymoedig uit haar Nest,

Daar zy gebooren zyn, en achten 't voor een Pest.

Zy laaten 't Heidendom, der blinde Egiptenaaren,
(De gantse Wereld) met haar Doen, en Laaten, vaaren.

De Maatschappy is uit, van zulk een nagebuur,

Waar bỳ men heulden, en zich branden aan haar vuur.

Die meê wil is bemind, in 't Tal der Reisgezellen,
Om weg te vlieden van den open mond der Hellen.

't Is Israël een vreugde, en blydschap in zyn hert,

Die van d'Egiptenaars, daar toe bewoogen werd,

Om ook met haar te gaan, op haare straat en wegen,
Op dat zy 't zelve Deel, met Israël verkreegen.

Dat waare Israël, dat God, in Jezus vreest,

Aan 't hert besneeden is, en offerd in den Geest.

[p. 123]

Exodus XII: 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41.

DE kinderen Israëls nu hadden gedaan na het woord Mozes, en hadden van de Egiptenaaren ge-eist zilveren vaten, en goudene vaten, en kleederen. Daar toe hadde de HEERE den volke genade gegeeven in de oogen der Egiptenaaren, dat zy hen haare begeerte deeden: en zy beroofden de Egiptenaaren. Alzo reisden de kinderen Israëls uit van Rameses na Succoth: ontrent zes honderd duizend te voet, mannen alleen, behalven de kinderkens. En veel vermengd volk trok ook met haar op, en schaapen, en runderen, gants veel vees. En zy bakten van het deeg dat zy uit Egipten gebragt hadden, ongezuurde koeken, want het en was niet gedeessemt: overmits zy uit Egipten uitgedreeven wierden, zo dat zy niet vertoeven en konden, nochte ook teeringe voor hen bereiden. De [tyd] nu der wooninge die de kinderen Israëls in Egipten gewoond hebben, is vier honderd jaar, en dertig jaar. En het geschiedde ten einde van de vier honderd en dertig jaaren: zo is 't even op den zelven dag geschied, dat alle de heiren des HEEREN uit Egiptenlande gegaan zyn.

Psalm CV: 37,38,39.

Hy voerde ze uit met zilver en goud, en onder haare stammen en was niemant die struikelde. Egipten was blyde als ze uittrokken, want haare verschrikkinge was op hen gevallen. Hy breidde een wolke uit tot een deksel, en vuur om de nacht te verlichten.