De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 116]

De Egiptise duisternis.

Elk maak, met Israël, ook, van Gods volk te zyn,

Op dat het levens-licht in zyne wooning schyn.

Schoon, in Egiptenland, en daar hy is omgeeven,
Met veele and'ren die in 't naare duister leeven:

Dat naare Duister, van een toe gedekt Gemoed,

Dat na de wille van de Helse Pharao doet.

Die God tot Vader heeft, en Jezus zynen Zoone,
Tot zyne Leidsman neemt, die zal in 't Lichte woone.

Waar in hy, door 't Geloof, kan zien de schoone stand,

Die hy ontmoeten zal in 't waare Abra'ms land.

Gelyk als Israël, wel eer, in Oude tyden
Aan God geloofde en haar van Mozes lieten leiden.

Val dan van Pharao af, die d'een'ge oorzaak is,

Van al de plaagen, en de zwaare duisternis.

Verlaat Egiptenland, de Wereld met het snoode
Van alle dienstbaarheid, aan haare vreemde Gode,

Op dat gy wel bedagt, haar plaagen zo ontgaat,

Daar Gods gerechtigheid, weerspannigheid meê slaat.

De Duisternis is hels, een deksel van al 't schoone
Die ons een staaltje van den afgrond komt vertoone.

Is dan de Duisternis zo naar in dezen Tyd,

Wie schrikt en vlied dan niet voor Eeuw'ge donkerheid!

ô Jezus! levens licht! Dat wy uw plaats bereide,
Op dat gy in ons woond, en uwe Staf ons leide,

Uit dit Egiptenland, daar wy na Kanaan gaan,

Gelyk als Mozes, in u Voorbeeld heeft gedaan.

[p. 117]

Exodus X: 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27.

DOE zeide de HEERE tot Mozes, Strekt uwe hand uit na den Hemel, en daar zal duisternisse komen over Egiptenland, dat men de duisternisse tasten zal. Als Mozes zyne hand uitstrekte na den Hemel, werd 'er een dikke duisternisse in den gantsen Egipten-lande, drie dagen. Zy en zagen de een den anderen niet, daar stond ook niemant op van zyne plaatse, in drie dagen: Maar by alle de kinderen Israëls was het licht in haare wooningen. Doe riep Pharao Mozes, en zeide, Gaat heenen, diend den HEERE, alleen uwe schaapen en uwe runderen zullen vaste blyven: ook zullen uwe kinderkens met u gaan. Doch Mozes zeide, Ook zuit gy slacht-offeren en brand-offeren in onze handen geeven, die wy den HEERE onzen God doen mogen. En onze vee zal ook met ons gaan, daar en zal niet een klaauw achter blyven, want van 't zelve zullen wy neemen, om den HEERE onzen God te dienen: want wy en weeten niet, waar mede wy den HEERE onzen God dienen zullen tot dat wy daar komen. Doch de HEERE verhardde Pharaos herte, en hy en wilde ze niet laaten trekken.

Psalm CV: 28.

Hy zond duisternisse, en maakt 'er duister: en zy en waaren zynen woorde niet wederspannig.