Exodus IX: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.
DAAR na zeide de HEERE tot Mozes, Gaat in tot Pharao: en spreekt tot hem, Alzo zeid de HEERE de God der Hebreen, Laat myn volk trekken, dat het my diene. Want zo gy ze weigerd te laaten trekken, en gy haar noch met geweld ophoudet: Ziet, de hand des HEEREN zal zyn over u vee dat in het veld is, over de paarden, over de ezelen, over de kemelen, over de runderen, en over het klein vee: door eene zeer zwaare pestilentie. En de HEERE zal eene afzonderinge maaken tussen het vee der Israëliten, en tussen 't vee der Egiptenaaren: dat daar niets en sterve van alles dat der kinderen Israëls is. En de HEERE bestemde eenen zekeren tyd, zeggende: Morgen zal de HEERE deze zaake in dit land doen. En de HEERE deede deze zaake des anderen daags, en al het vee der Egiptenaaren stierf: maar van het vee der kinderen Israëls en stierf niet een. En Pharao zond 'er heenen, en ziet, van het vee Israëls en was niet tot een toe gestorven: doch het herte Pharaos werd verzwaard, en hy en liet het volk niet trekken.