De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 94]

Mozes by de braambos.

Hy, die de Majesteit, van Pharao had verschooven,
Met alles wat 'er blinkt, aan Koninglyke hoven,

Om meê te draagen, van der ongeachten smaad,

En ook te bukken voor der Goddeloozen haat,

En als een vreemd'ling zworf, in verre, en vreemde landen,
Met eenen veestaf, in zyn Prinselyke handen,

Terwyl Hy, als een knecht, zyn vader Jethro diend,

Wierd in de Herders staat, met grooter Vorst bevriend,

Als Pharao, en zyn Hof, die van Hem was verlaaten;
Ja, zo veel hooger, dat het gaat uit alle maaten;

Die Hem met Majesteit, ontmoet, en zich verbind,

Om Hem te weezen als een allertrouwste vrind.

Die zo, om Christus wil, de Wereld wil begeeven,
Om in verachting met het volk van God te leeven,

Zal in de berg woestyn, van 't leven dezer Tyd,

Daar hy de Schaapen van zyn zinnen, hoed en weid,

De waarde vriendschap Gods, op zynen weg ontmoeten,
(En doen, voor 't Heiligdom, de schoenen van zyn voeten.)

Die zal Hem redden, uit de drang van alle nood,

Van onder Pharaos macht, en uit de Zee der dood,

En in der Eeuwigheid zyn vriend der trouwheid blyven,
Op wien Hy al zyn Heil des Goeds zal doen beklyven.

Een vriend te mogen zyn, van 't onafmeet'lyk Een,

Hoe ver gaat dat geluk, voor alle dingen heen!

[p. 95]

Exodus III: 1, 2, 3, 4, 5.

MOZES hoedde de kudde zynes schoonvaders Jethro, des Priesters in Midian: en hy leidde de kudde achter de woestyne, en hy quam aan den Berg Godes tot Horeb. En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vlamme des vuurs uit het midden eenes braam-bosses: en hy zag, en ziet de braam-bos brandde in het vuur, en de braam-bos en wierd niet verteert. En Mozes zeide, Ik zal my nu daar heenen wenden, en bezien dat groot gezichte, waarom de braam-bos niet en verbrand? Doe de HEERE zag dat hy hem daar heenen wendde, om te bezien: zo riep God tot hem uit het midden van den braam-bos, en zeide Mozes, Mozes, en hy zeide, Ziet [hier] ben ik. En hy zeide, Naderd hier niet toe, trekt uwe schoenen uit van uwe voeten, want de plaatse daar gy op staat, is heilig land.

Handelingen VII: 35.

Dezen Mozes, welken zy verloochent hadden, zeggende, Wie heeft u tot een Overste en Rechter gestelt? Dezen [zegge ik,] heeft God tot eenen Oversten en Verlosser gezonden door de hand des Engels, die hem verscheenen was in den doornen-bos.