Jakob werd begraaven.
De Groote Man daar God zo menigmaal van roemd,
En ook zo menigmaal, zyn Heil'ge naam na noemd,
Wierd, na zyn vreemd'lingschap, veel moeiten ende slaaven,
Van d'Aarde weg geruimd, en in een Hol begraaven:
Zo verre reikt het Oog; maar die wat meerder weet,
Ziet deze Mumye aan, voor Jakobs overkleed,
Dat weg gevleid wierd, Hem op 't Sterfbed uitgetoogen,
Op dat Hy bloot wierd, voor de Goddelyke oogen,
Na 't Deel, dat Eigentlyk, den Waaren Jakob was,
En tegen d'Aardklomp, als een kristalyne Glas,
Vervuld met zegen, van de Eeuw'ge Rust en Vrede;
De Geest is Eed'ler, als het lichaam, dat hem kleede.
Tot dat Hy 't zelve, als de vrucht der zegen quam,
Gewassen, en verklaard, weêr heerlyk aan zich nam,
Om zich daar mede in Glans, en Eere te vertoonen,
In 't Hemels Kanaan, daar hy Eeuwig in zal woonen:
Het rechte Doelwit, dat Hem voor de oogen lag,
Daar hy, met Abraham, en Izaak ook op zag.
Want al wat heerlyk is op d'uiterlyke Aarde,
Is maar een voorbeeld, van de Geestelyke waarde.
Wat God beloofd, den geen die zynen wille doet,
Is duizendmaal zo veel, als alle Werelds Goed.
Wie lust heeft 't zelve Erf, met Jakob te genieten,
Die stel zich by de Stam, der waare Israëliten,
Besneeden aan het hert, Godsdienstig in den Geest,
Zo word hy Israëls zaad, al was hy 't niet geweest.
| |
Genesis L: 12, 13, 14.
ZYNE zoonen deeden hem, zo gelyk als hy hen geboden hadde. Want zyne zoonen voerden hem in 't land Kanaan, en begroeven hem in de spelonke des akkers Machpela: dewelke Abraham met den akker gekocht hadde tot eene erf-begraavenisse van Ephron den Hethiter, tegen over Mamre. Daar na keerde Jozeph weder in Egipten, hy, en zyne broeders, en alle die met hem opgetogen waaren, om zynen vader te begraaven; na dat hy zynen vader begraaven hadde.
| |
Hebreen XI: 13, 14, 15, 16.
Deze alle zyn in 't geloove gestorven, de beloften niet verkreegen hebbende, maar hebben dezelve van verre gezien, en geloofd, en omhelst, en hebben beleeden dat zy gasten en vreemdelingen op der aarden waaren. Want die zulke dingen zeggen, betoonen klaarlyk dat zy een vaderland zoeken. En indien zy dies [vaderlands] gedacht hadden van welk zy uitgegaan waaren, zy zouden tyd gehad hebben om weder te keeren: Maar nu zyn zy begeerig na een beter, dat is, na het Hemelse. Daarom en schaamt hem God haarer niet, om haaren God genaamt te worden: want hy hadde haar een stad bereid. |
|
Auteursrechtelijk beschermd