De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 36]

Abram en Lot scheiden.

Als Abram ende Lot, zich van malkander scheiden,
Om onordent'lykheid, en broeder-twist te myden;

Koos Lot, tot zyn verblyf, het laage en effen veld,

Dat toen noch als den Hof des HEEREN was gesteld.

Maar ondertussen heeft dien vroomen man bevonden,
Dat in het herte stak een booze worm der zonden,

Die uit de holen van zyn schoon bedeksel viel,

Tot daag'lyks herten leed, van zyn oprechte Ziel.

En Abram, die het land belooft was tot een Erve,
Moest als een vreemdeling, van 't een, op 't ander zwerve.

Doch zyn Geloof zag meer, als 't geen zyn voet betrad,

Waar door hy oogden, op die schoone Hemelstad.

Zo waaren d'Ouden, die beloftenis ontfingen,
Op dezer Aarde maar als rechte vreemdelingen.

Wyl dan den Zegen, die aan Abram wierd beloofd,

Door Christus komst in 't vlees, gedaald is op ons hoofd,

Wy, die de aarden ook maar voor een tyd bewoonen,
Behoorden ons Geloof, als Abrams zaad, te toonen,

Om niet te zien op 't geen dat tegenwoordig is,

Maar op 't beloofde Heil van Gods Geheimenis;

Wy, die noch meer als zy, de Christus voor ons zagen,
Ontbloot van Eigendom, in zyne vreemd'lings dagen;

Die niet zo veel bezat, in 't wezen van de tyd,

Als Vos, of Vogel, die zyn Hol, en nest bereid;

Want zyn gezegent Ryk was niet van dezer aarde,
Maar honderd duizendmaal van meer gewigt en waarde.

[p. 37]

Genesis XIII: 8, 9, 10, 11, 12.

ABRAM zeide tot Lot; En laat doch geene twistinge zyn tussen my, en tussen u, en tussen myne herders, en tussen uwe herders; want wy zyn mannen broeders. Is niet het gantse land voor u aangezicht? scheid u doch van my: zo gy de slinkerhand [kiest,] zo zal ik ter rechter-hand gaan: en zo gy de rechter-hand, zo zal ik ter slinker-hand gaan. En Lot hief zyne oogen op: en hy zag de gantse vlakte der Jordaane, dat ze die geheel bevochtigde: eer de HEERE Sodom, en Gomorra, verdorven hadde, was zy als den hof des HEEREN, als Egiptenland, als gy komt tot Zoar. Zo koos Lot voor hem de gantse vlakte der Jordaane, en Lot trok tegen het Oosten, en zy werden gescheiden, d'een van den anderen. Abram [dan] woonde in den lande Kanaan; en Lot woonde in de steden der vlakte, en sloeg tenten tot aan Sodom toe.

Hebreen XI: 9, 10.

Door het geloove is hy een inwoonder geweest in het land der belofte, als in een vreemd [land,] en heeft in Tabernakelen gewoond met Izaak en Jakob, die mede-erfgenaamen waaren der zelver belofte. Want hy verwachtede de Stad die fondamenten heeft, welker konstenaar en bouwmeester God is.