De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 30]

Noachs offer.

God rook dien zoeten Reuk, niet van het vet der Dieren,

Maar van het Heilig Lam, dat Adam was beloofd,

En zyn Genaden, in de wereld wilde stieren,

Tot onderbrenging, van het helse Slangenhoofd.

Want dat was 't Doelwit, van der ouden Offerhanden,

Dat onder 't Voorbeeld, als een Ziel in 't lichaam lag,

Waar op den Geest, in 't Vlees, in 't rooken, en in 't branden,

(Als 't Eigentlyke Ding, van alle Dingen,) zag.

Waarom, die wys van Doen, (gebruikbaar by de ouden,)

Toen 't wezen van de Schets, gemaakt was, en volbragt,

In 't Nieuw Verbond met God, geheel heeft opgehouden,

Dewyl 't Beloofde Heil, gekomen was met kracht.

God rook dien zoeten Reuk, van 't Heilig, Zalig maaken,

En 't wedervinden, van zyn afgedwaalde kind;

Hoe 't zelve weder tot zyn eerste stand zouw raaken,

En Eeuwig blyven, in genaden, en bemind.

Hoe liefelyk is God, in zyn Barmhertigheden!

Die van de eerste uur des Vals, ons weder zocht,

En zyn beminn'lyk Hert daar gants'lyk aan besteeden,

En eer niet op en hield, voor 't vinden was volbrogt!

Wy zyn dan weder tot de Zaligheid verkooren:

Een ieder maake dat het niet voor hem verdwynd,

Op dat hy, als een tak aan Christus stam mag hooren,

Wanneer den Rechter op de Regenboog verschynd.

[p. 31]

Genesis VIII: 20, 21, 22.

NOACH bouwde den HEERE eenen Altaar: en hy nam van al het rein vee, en van al het rein gevogelte, en offerde brandofferen op dien Altaar. En de HEERE rook dien liefelyken reuk, en de HEERE zeide in zyn herte: Ik en zal voortaan den aardbodem niet meer vervloeken om des menschen wille, want het gedichtsel van des menschen herte is boos van zyner jeugd aan: en ik en zal voortaan niet meer al het leevende slaan, gelyk als ik gedaan hebbe. Voortaan alle de dagen der aarde, en zullen zaaijinge, en oogst, en koude, en hitte, en zomer, en winter, en dag, en nacht, niet ophouden.

En Kapittel IX: 12, 13, 14.

En God zeide: Dit is het teeken des Verbonds, dat ik geeve tussen my, en tussen u-lieden, en tussen alle leevendige ziele, die met u is: tot eeuwige geslachten. Mynen Booge hebbe ik gegeeven in de wolken: die zal zyn tot een teeken des Verbonds tussen my, en tussen de aarde. En het zal geschieden als ik wolken over d'aarde brenge; dat deze Booge zal gezien worden in de wolken.

2 Petrus III: 6, 7.

Door welke de wereld, die doe was, met het water der Zondvloed bedekt zynde, vergaan is. Maar de Hemelen die nu zyn, en de aarde, zyn door het zelve woord als een schat weg gelegt, en worden ten vuure bewaard tegen den Dag des Oordeels, en der verdervinge der godlooze menschen.