|
| |
| |
| |
Op de afbeelding van Joannes Luiken.
Zo gaf ons Luiken in den omtrek van zyn wezen
Godvruchtige aandacht, ernst, en zedigheid te leezen,
Oprechte ned'righeid, zachtmoedigheid van aard,
Met ongeveinsde liefde en minzaamheid gepaard.
Zo stemde zyn gelaat met printwerk, dicht, en leven,
Voor elk een baak en spoor om 't heilpad in te streeven.
Men kroon' zyn beeld met geen' verwelkb're lauwerblaên:
Hy zocht, en erfde een' kroon, die eeuwig zal bestaan.
| |
Anders.
De zucht tot God en goed, in Luikens hert aan 't blaaken,
Betoond in zyn gedrag, en printkunst, en gedicht,
Verspreidde dus haar' glans in 't zedig aangezicht,
Welks opslag elk met hem naar 't zelve lot deed haaken.
Gy, die zyn' werken steeds met lust beschouwt, en leest,
Zie dikmaal dit gelaat, tot aandrang voor uw' geest.
| |
Anders.
Die Jezus omdroeg in de Ziel, vol Liefde vonken,
Gezangen schreef tot nut, Barmhertigheid deed pronken
Met Lof, het Mens'lyk Doen Beschouwde, en 's Waerelds rond,
Met haare Onwaardigheid, in Huisraad leering vond,
't Gemoed een' Bykorf stichtte, afbeeldde 's Mensen Leven,
Geschiedenissen maalde in 't heilig woord beschreeven,
En 't aardse heeft, om God en 't eeuwig goed, versmaad,
Jan Luiken, stichtte dus ook elk met zyn gelaat.
| |
| |
[pagina XVIII]
[p. XVIII] | |
Inhoud van't Sieraad der Afbeelding.
Dit is de Beeltenis van Luiken, om 's Mans groot
Vernuft en Vindingen, geteekent na zyn Doot:
Zyn Levenswyze was eenvoudig, ingetogen;
Hy Deugdelyk, opregt en vol van mededogen,
En mededeelzaamheit, aan d'armen steeds betoont;
Waarom zyn Beeld verdient met eeuw'ge lof gekroont.
Zyn Zedezangster 't hooft met mirten en laurieren
Gehult, ter regter zy om dit Tafreel te sieren
Gemaalt, wyst met de hand dees zedebeeltnis aan.
Gy ziet de Wakkerheit in noesten yver staan
Gebukt aan d'and're kant, om door bespiegelingen
Des waerelts ydelheit, en haar veranderingen
Door die beschouwingen te kennen, en de Jeugt
Alleen te sporen tot de nooit volpreze Deugt.
Dit kan ten Sinnebeeld verstrekken van 's Mans leven,
Waar in hy proeven heeft van Heil'ge drift gegeven;
Als hy door d'Etskonst, met vernuft en pen gepaart,
De waereltlingen heft van d'aarde hemelwaart,
Een Hemels liefdevuur ontsteekt in 's menschen harten;
De zaal'ge heirbaan wyst, door lyden, kruis, en smarten,
En hoe men wierook van gebeden off'ren moet,
Die door een Vaste Hoop, versmelten in den gloed
Van 's hemels Heilzon. Het gewoel der hemelingen
Vertoont zich, die weêrzyds, 's Mans beeltenis omringen.
| |
| |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
