Jezus en de ziel

[p. 151]

XXXV.

Indien gij verdraagt als gij wèl doet (en daarover) lijdt, dat is genade bij God. Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een exempel nalatende, opdat gij zijne voetstappen zoudt navolgen. - 1 Petrus II: 20, 21.

[p. 152]

Op het XXXV. Zinnebeeld.
Van het arme en lijdende leven van Christus.

Alle benauwdheid der armoede wordt licht door het vuur der liefde verslonden. Het is den liefhebber zoet, arm te worden met den Zone-Gods. Alle last is licht die de liefde gebiedt, te dragen en niemand zal de arbeid zwaar wezen, indien hij met het brood der liefde gesterkt is. o Heere, gij hebt wèl gesproken! Ik bidde u: laat geschieden zooals gij gezegd hebt. Gij hebt goeden raad gegeven; geeft ook sterke hulp. Laat het al te samen zoet worden wat voor het vleesch schijnt zwaar te wezen, en laat de last licht worden die tevoren ondraaglijk scheen. Laat mijn vleesch zich verheugen in den levenden God, en mijn Geest in God, zijnen Zaligmaker. Och, hoe goed is God voor Israël, voor degenen die oprecht van harte zijn!¹⁾ o Heere, ik zal u liefhebben, mijn sterkheid, mijn vastigheid, mijn toevlucht en mijn verlosser. Ik zal ook liefhebben de heilige armoede, de ootmoedigheid en lijdzaamheid, navolgende uwen weg en de weg uwer heilige geboden. Ik zal voortaan de armoede voor alle rijkdommen houden, de ootmoedigheid voor alle glorie of eere, en de lijdzaamheid voor alle rust. Laat mij hier zorg voor dragen, en laat mij alle dingen behagen die de geest zoekt, want het vleesch baat niet met al. Laat mij hier vernoeging in hebben als in rijkdom, en de moed²⁾ van 't hoovaardig leven roere mij niet. Want zij zullen vallen als hun dag komen zal, en hun einde zal zonder eere zijn, maar ik zal mij in mijn Heere verblijden, en in u, o God mijn Zaligmaker, zal ik mij verheugen, want gij zijt mij een spiegel der armoede, der ootmoedigheid en der lijdzaamheid geworden.

Men zegt: het placht den ellendige een troost te zijn, wanneer hij een metgezel heeft in 't lijden. Wie is die metgezel, zoo goed en godvruchtig, die met den ellendige weet

1) Ps. 73.

2) Een andere druk, ook van 1714: ‘mond’.

[p. 153]

medelijden te hebben? Dat is Jezus Christus, onze Heere, die voor ons geleden heeft en gekruist is geweest.

Het is voorwaar een groote troost voor degenen die droevig, en op verscheiden manieren gepijnigd zijn, dat Christus ook verzocht, droevig en met veel smarten voor ons gepijnigd is geweest.

Het dunkt veel menschen een hard woord te zijn, als men zegt: Verloochent u zelven, neemt uw kruis op en volgt JEZUS na. Maar 't zal nog veel harder om te hooren zijn in 't jongste gericht: Gaat weg van mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur. Want die nu gaarne hooren spreken van 't kruis te dragen, en dat volgen, die zullen dan niet vreezen voor het gruwelijk woord der eeuwige verdoemenis.

Het teeken des kruises zal in de lucht zijn, als onze Heere ten oordeel zal komen. En dan zullen alle de dienaars des kruises, die zich zelven hier met Christus gekruist hebben, tot denzelven Rechter Christus met een goed betrouwen komen.

Waarom ontziet gij u dan, nu het kruis te dragen door hetwelk men tot het eeuwig Koninkrijk komt? In 't kruis is de zaligheid gelegen; in 't kruis is het leven; in 't kruis leit het beschermen tegen de vijanden; in 't kruis leit het instorten der hemelsche zoetigheid; in 't kruis is de kracht des herten; in 't kruis leit de blijdschap des Geestes¹⁾

1) Hoe weinig vermoedde de jonge man die bij deze woorden, in 1678 zijn prent en gedicht afdrukte, dat hij meer dan 30 jaar later een nieuwe uitgaaf voorbereidend, zelf op zooveel beproeving zou terugzien als waarvan o.a. Inleiding, bl. XIX, aant. 9 vertelt. Hoeveel inniger gevoeld is op deze prent de gebogen houding der kruisdragende gestalte dan in de eerste, kleine uitgaaf. Zie ook vers op bl. 166.

[p. 154]

De Ziele rust op Jezus' borst.

Schoon alle dingen samen zworen,

dat zij mijn ruste wouden storen,

het was vergeefs, gelijk gij ziet:

zij roofden mijne ruste niet.

Het minder moet voor 't meerder zwijgen,
het kleinste moet voor 't grootste neigen;

ik rust zoo veilig en zoo zoet

in God, mijn lief, het hoogste goed,

en die is grooter dan zij allen;
hoe zou mij dan de rust ontvallen?

Al staat de gansche kreatuur

in barensnood, in vlam en vuur

en baart veel jammers en veel smerte:
wij liggen stil op JEZUS' herte.

Dat is een plaats, daar alle kwaad,

hoe groot en sterk, voorover gaat¹⁾;

een plaats van ware vrede en vreugden,
den loon der onvervalschte deugden.

o Diepste LIEFDE uit Gods gemoed!

mijn JEZUS! ach, wat zijt gij zoet!

1) aan voorbij gaat.

Goddelijk antwoord.

Vrede laat ik u, mijnen vrede geef ik u: niet gelijkerwijs de wereld (hem) geeft, geef ik (hem) u. Uw harte worde niet ontroerd en zij niet versaagd. - Johannes XIV: 27.