Jezus en de ziel

[p. 73]

XVI.

In Christus Jezus heeft noch besnijdenis eenige kracht noch voorhuid maar een nieuw schepsel. - Galaten VI : 15.

[p. 74]

Op het XVI. Zinnebeeld.
Van de wedergeboorte of nieuwe Kreatuur.

Gelijk een schoone bloem uit de zwarte aarde, uit den dood en de verrottinge des Zaads in een ander element (de lucht, door het licht der Zonne verklaard) opwast, zoo wast de nieuwe kreatuur, het ware beeld Gods, uit de duistere grofheid, uit den dood des ouden Adams; niet voor d'uiterlijke oogen, niet in deze wereld, maar in het eenige reine element Gods dat inwendig is.

En gelijk de bloem een water in zich zuigt, daar hem zijn wezen van wast, zoo zuigt de omgewende Ziele met zijn begeerte het water des levens in zich, en daarvan wast hem het hoogwaarde, edele en bovenmate schoone beeld, de nieuwe kreatuur. Van dit water moet gij niet denken dat het maar eene gelijkenis zij, maar het is wezenlijk water. Doch gij zult het ook niet vergelijken bij het uiterlijke doodelijke¹⁾ water, of ook niet meenen dat het een rivier of vloeiende beek zij, die hier of daar aan een bijzondere plaats ware, och neen! het water des levens is de hemelsche wezenheid, geboren van de zachtmoedigheid der Majesteit Gods, en deze wezenheid, het water des levens vervult de gansche eeuwige diepte der eindelooze Godheid. Zoodat als Christus ons noodt op het water des levens, wij niet behoeven hier of ginder, onder of boven te gaan, maar wij zullen, door dit uitwendige doorbrekende, onze dorstige begeerte in het inwendige waar God overal tegenwoordig is, invoeren: aldaar is dit water des levens aan alle plaatsen.

De rechte weg in²⁾ 't eeuwig leven is in den mensch. Hij heeft der Ziele wil in de uiterlijke wereld ingevoerd; die moet hij nu weder in zich, in de inwendige geestelijke wereld, waar God overal tegenwoordig is, invoeren, en eten geestelijk brood en drinken geestelijk water, waar-

1) vergankelijke.

2) naar.

[p. 75]

van de nieuwe kreatuur toeneemt, en een gestalte krijgt.

Maar hij heeft een gevaarlijken en zwaren weg te gaan, want de omgekeerde wille moet weder in zich ingaan en moet door het sterren- en elementenrijk doorbreken. O! hoe wordt hij aldaar gehouden!¹⁾ Het moet een groote ernst zijn; geen huichelarij van toch met den wille in 't sterrenrijk, in deze uiterlijke wereld te blijven.

Och, in dit net der uiterlijke weelde blijven de meeste menschen hangen, verstrikt aan haar verdorven lusten en valsche begeerlijkheden; en zij breken niet door tot het inwendig-, tot het heerlijk Rijke Gods; en omdat zij het oude leven niet willen afsterven, zoo kunnen zij het nieuwe nooit erlangen.

Aan een wedergeboren mensch ziet men uitwendig geen verandering; zijn gedaante en gestalte des lichaams is gelijk te voren, en daarom acht het de grove wereld, die alles naar haar plompheid wil hebben, voor rook en wind. Doch omdat de nieuwe geboorte van deze wereld niet is, daarom kan ze ook door deze wereld niet verstaan noch begrepen worden.

Maar de nieuwe mensch is inwendig in den diepen grond; daar wast zij wezenlijk in den ouden verborgen, gelijk het goud in den groven steen wast.

Zoo u uwe oogen geopend waren ten tijde als haar het uiterlijke vleesch en bloed door den dood afvalt, dan zoudt gij dit nieuw schepsel, het heerlijke en bovenmate schoone beeld zien staan als een hoog-versierde bloem, door den dood gegroend en uitgewassen in het vreugdenrijke Paradijs Gods.²⁾

1) tegengehouden.

2) Bl. 74, al. 3, en bl. 75, al. 1 = Böhme, ed. Sch., Bd. 7, bl. 160, no. 134 en 135.

[p. 76]

De Ziele wederlegt den ouden Adam.

De oude mensch, dat grove beest,

bezeten van een Sterren-Geest,

die nooit in dieper gronden raakte,
dan in zijn moeder die hem maakte,

sprak mijn gemoed met stoutheid an:

Waar is die schoone hemel dan,

waarom gij alle vreugd gaat derven
en zinkt in een gedurig sterven?

Zoo vraagt een man die nooit en zag:

waar is de Zon? waar is de dag? -

Gij zijt het zelf, o mensch der zonden,
die ons de oogen houdt verbonden;

Waart gij rein¹⁾ weg met al uw slijk,

wij zagen God en 't Hemelrijk,

en alle Engelen om ons henen.
Dat is geen waan; dat weet diegene

die eens door gunst van 't eeuwig goed

een oog ontlook in zijn gemoed.

Daarom begeer ik u te laten;
zoolang ik leef, wil ik u haten,

en snijden al uw lusten af,

totdat gij mij ontvalt in 't graf.

1) geheel.

Goddelijk antwoord.

Weest niet gelijk een paard, gelijk een muilezel, hetwelk geen verstand heeft. Psalm XXXII : 9.
De dwaas zegt in zijn hart: er is geen God. Psalm LIII : 2.
Een os kent zijnen bezitter, en een ezel de kribbe zijns heeren, (maar) Israël heeft geen kennis, mijn volk verstaat niet. Jesaja I : 3.