Jezus en de ziel

[p. 69]

XV.

Indien wij in het licht wandelen, gelijk hij in het licht is, zoo hebben wij gemeenschap met elkander, en het bloed van Jezus Christus zijnen Zoon reinigt ons van alle zonde. - I Johannes I : 7.

[p. 70]

Op het XV. Zinnebeeld.
Van het vergeven der zonden.

Wanneer Christus opstaat, zoo sterft Adam. Wanneer de Zonne opgaat, zoo wordt de nacht in den dag verslonden en daar is geen nacht meer, alzoo is de vergeving der zonden.

o Zoekend en begeerig gemoed, dat daar hongert en dorst naar het Rijke Gods, merkt toch den grond die u gewezen wordt. Het is niet zoo een licht ding, een kind Gods te worden, gelijk men meent, waar men het geweten in de historiën voert¹⁾, zich alzoo met Christus' lijden en dood kittelt; waar men de vergeving der zonden historisch leert als een wereldlijk gericht, waar iemand zijn schuld uit genade vergeven werd, ofschoon hij een schalk in zijn hert blijft. Het is alhier heel anders; God wil geen huichelaars hebben; hij neemt de zonden op zoo eene wijze niet van ons, indien wij maar aan de wetenschap hangen, en ons met Christus' lijden troosten, daar²⁾ wij met het geweten in de gruwelen blijven. Het hiet: gij moet nieuw geboren worden of gij zult niet in het Rijke Gods komen. Als zich iemand wil met Christus' lijden en dood kittelen, en zich dat toeëigenen, en wil toch met zijnen wille onwedergeboren in den Adamschen mensch blijven, die doet evenals iemand die zich zelven troost met deze gedachten, dat zijn Heer hem zijn land schenken zal, onaangezien dat hij zijn Zoon niet is, en de Heer het zijn Zoon alleen beloofd heeft. Alzoo is 't hier ook; wilt gij uws Heeren land bezitten, en tot een eigendom hebben, zoo moet gij zijn rechte Zoon worden, want de Zoon des dienstmaagds zal niet erven met de vrije. De Historiën-zoon is een vreemdeling; gij moet uit God in Christus geboren worden, dat gij een liefelijke Zoon wordt; alsdan zijt gij Gods kind, en een erfgenaam des lijdens en stervens van

1) op de geschiedenissen (van Jezus' leven) richt.

2) terwijl.

[p. 71]

Christus. Christus' dood is uw dood, zijne opstanding uit den gave is uw opstanding, zijn hemelvaart is uw hemelvaart, en zijn eeuwig Rijk is uw Rijk. Indien gij zijn rechte Zoon, uit zijn vleesch en bloed geboren zijt, zoo zijt gij een erfgenaam van al zijne goederen; anders kunt gij Christus' kind en erfgenaam niet zijn.

Zoo lange als het aardsche rijk in uwe Beeltenis steekt, zoo zijt gij des verdorven Adams aardsche Zoon; daar helpt geen huichelarij. Geeft zulke zoete woorden voor God als gij wilt, zoo zijt gij toch een vreemd kind¹⁾; en Gods goederen behooren u niet toe, totdat gij met den verloren zoon weder tot den Vader komt met een recht berouw en ware boete over uw verloren erfgoed. Daar²⁾ moet gij met den wille-geest uit het aardsche leven uitgaan, en den aardschen wille verbreken (hetwelk zeer doet), met het gemoed en den wille-geest zijn waarden schat (waartoe de wille-geest geboren was) verlaten, en moet in Gods wil ingaan. Aldaar zaait gij uw zaad in Gods Rijk, en wordt in God als een vrucht die in Gods akker wast, nieuw geboren, want uw wille ontvangt Gods kracht: Christus' geestelijk lijf (verstaat: hemelsche wezenheid, die de eeuwige diepte vervult) en daarvan wast u een nieuw geestelijk lichaam in God, dat den tijd dezes levens in 't aardsche grove lichaam verborgen steekt, gelijk het goud in eenen steen. Alsdan zijt gij Gods kind, en Christus' goederen behooren u toe³⁾.

1) een Gode vreemd kind.

2) Dan.

3) Bl. 70, al. 1 = Böhme, ed. Sch., Bd. 1, bl. 121, no. 11. Alinea 2 en bl. 71 = id. Bd. 6, bl. 323 v., no. 1, 2.

[p. 72]

De Ziele in aandacht over de nieuwe Kreatuur.

Toen 't zaadje stierf in 's aardrijks schoot,

en scheen vergeten en verloren,

toen groende 't Bloempje door dien dood,

en kwam gelijk een nieuw geboren'

uit duistere aarde in 't schoone licht

om reuk en verwen voor te dragen,

begroet van 's hemels aangezicht

met dauw en zonneschijn in 't dagen.

Zoo wast de nieuwe kreatuur

als eigen wil gaat in 't verderven

in dood en graf, al smaakt het zuur:

daar groent een leven door dat sterven,

een bloem in 't Paradijs zoo schoon,

al zien 't geen werelds blind geboren';

hij staat voor God en zijnen Zoon

en ruikt door aller Eng'len koren.

o JEZUS-lief! o eeuwig goed!

Hoe vurig lust het mij, te worden

een Bloempje aan uw Rozenhoed,

daar nooit een loovertje verdorde!

o Heere JEZUS, voert mij aan,

om altijd in den dood te gaan.

Goddelijk antwoord.

Voorwaar, voorwaar zeg ik u: zoo iemand niet geboren wordt uit Water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan. Johannes III : 5.