Jezus en de ziel

[p. 27]

V.

Hij zal de zachtmoedigen leiden in het recht en hij zal de zachtmoedigen zijnen weg leeren. - Psalm XXV : 9.

[p. 28]

Op het V. Zinnebeeld.
Van de zachtmoedigheid.

De Ziele die Jezus, den allerzoetsten en vriendelijksten Bruidegom behagen wil, en gaarne schoon was in zijne oogen, die moet het hoog-edele en bovenmate schoone Bloempje der zachtmoedigheid op haren boezem dragen.

Dit Bloempje wast niet in haar eigen hof, maar verre van huis, verre van vleeschelijk gemak, eigen wil, eigen gerechtigheid en ijdele eere, op eenen hoogen berg; daar wast het onder 't kruis, in hitte en koude, in regen en wind en zich gedurig neigende en buigende, laat alle onweer over zich henen ruischen.

Wie nu dit Bloempje begeert te hebben, die moet het daar gaan zoeken. Het is zeer schoon in de oogen des Bruidegoms en daarom heeft hij ons met zijn gansche leer en leven daartoe aangemaand.

De zachtmoedigheid is dichte bij God want de zachtmoedigen hooren de stemme Gods, die de haastige en toornige menschen nimmermeer hooren. Want als de wind stormt dat de vensteren en deuren kraken, dan kan men niet wèl hooren. Zult gij nu het Vaderlijke, verborgen, heimelijk Woord dat in den heiligen inwendigen grond gesproken wordt, in u hooren, zoo moet in u alle haastigheid en ongestuimigheid nederliggen en gij moet een zachtmoedig Schaapje zijn en bekennen uwe groote gebreken en laten die; hoorende naar deze stemme met stille Zachtmoedigheid. Dit is al dengenen verborgen die geen Schapen zijn.

De Zone Gods is zelf de ware Zachtmoedigheid die den eeuwigen Vader in de grondelooze diepte der eeuwigheid vervult. Indien wij dan in de Zachtmoedigheid ingaan, zoo gaan wij in Christus. In het inwendige Rijke Gods is niets als louter Zachtmoedigheid en ootmoedigheid; daar is geen grim, geen toorn noch hoovaardij. Daarom, wie in dat Koninkrijk begeert in te gaan. die late het zich rechtschapen ernst zijn om alle grimmigheid af te sterven en van

[p. 29]

JEZUS CHRISTUS te leeren Zachtmoedigheid en needrigheid des herten.

Zachtmoedigheid, o koele Bron

des levens, wellende uit Gods krachten,

gij moet mijn Zielevuur verzachten,

dat buiten u niet leven kon.

Wel leven, maar niet zoo het zou.

Toen Lucifer, een Vorst der Koren,¹⁾
door valsche lust u had verloren,

toen werd hij grimmig, hard en rauw.

Helaas! zoo zou het mij ook gaan,

indien ik niet uit u mocht drinken;
het Zielevuur verloor zijn blinken,

en 't ware leven was gedaan.

o Eeuwig licht der Majesteit,

zoo mild met alle goede gaven,
laat uwe liefde ons eeuwig laven

met water der Zachtmoedigheid.²⁾

1) van gevallen engelen.

2) Het proza in al. 5 is ongetwijfeld van Böhme doch kon ik niet thuisbrengen, Ook bewijzen uitdrukkingen als ‘(het water der) Zachtmoedigheid’ dat L. van uit Böhme's geest dichtte.

[p. 30]

De Ziele betracht de Deugd der needrigheid.

Wanneer de Hemel geeft zijn zegen

van eenen schoonen Zomerregen,

zoo valt de gaaf wel overal;

maar al wat hoog is en verheven,
daar komt het water afgedreven

en vloeit in 't allerlaagste dal.

Dat is wat schoons om mij te leeren:
Zoo vloeit de milde Geest des Heeren

in 't needrig en ootmoedig hert.

o Needrigheid, zoo hoog te roemen,
wat draagt uw grond al schoone bloemen!

Och, of mijn berg een diepte werd!

Och, konde ik klein zijn en gebogen,
en God in mijne Ziel verhoogen,

wat zou er van die hoogten of^1).

al lieflijk water in mij vloeien,
en doen mijn Geest zoo lustig bloeien

als eene Schoone Rozenhof.

Daar zou zich Jezus, mijn beminde,
zoo zoet en vriend'lijk laten vinden.

1). af.

Goddelijk antwoord.

Op dezen zal ik zien, op den armen en verslagenen van geest, en die voor mijn Woord beeft. Jesaja LXVI : 2.
Zalig zijn de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der hemelen. Matth. V : 3.