Jezus en de ziel

[p. 1]

J. Luiken invenit et fecit

[p. 3]

[p. 5]

Kort bericht
aan den
lezer

Niemand die in het Hof dezer Zinnebeelden komt, denkt, dat al deze Bloempjes uit onze eigen Grond gewassen zijn: de meeste die het hoogste van verw^1). en het schoonste van reuk zijn, hebben wij gelezen uit de Hoven der Hoogwaardige vrienden Gods; die gekomen zijn tot het schouwende en vereenigde leven, en hier geplant, tot een verlustiging des Geestes.

Daar zijn er vele, uit een hoog-edelen Grond gesproten die zeer zoeten Honing in zich hebben voor het hongerig Gemoed, dat als een Honingbijtje zich niet alleen in de sierlijkheid der bloemen vermaakt, maar zijn noodig voedsel daar uithaalt.

Daar zijn er om de Ziele uit den slaap der Zonden op te wekken; andere om de Ziele te verkwikken in hare verslagenheid, angst en aanvechting; andere om haar op den Oorsprong aller schoonheden te doen verlieven. Sommige ruiken van dierbare waarheid; sommige van liefde; sommige lokken de Ziel tot de vereeniging met God: ook zijn er die met haar edele reuk en verw ons vertoonen een weinigje van het vreugdenrijke Paradijs, een eeuwige lustgaarde der Engelen en zalige Zielen.

In dezen Rozenhof ziet gij meest doorgaans JEZUS en de ZIEL, in prent uitgebeeld; maar de Beschouwer moet zich onder 't lezen (wanneer er van de Eeuwige Godheid gesproken wordt) nooit verbeelden dat wij met deze prentverbeelding iets anders meenen, als alleen de lichamelijke beeldelijke Menschheid van Christus, in zijn aangenomen Knechtelijke gestalte, zoo als hij hier op

1). Kleur.

[p. 6]

Aarde, bij ons Menschen, heeft gewandeld, zichtelijk en tastelijk voor de uiterlijke Oogen en Handen. Want naar zijn Eeuwige Godheid mag noch kan hij niet uitgebeeld worden.

En, gelijk ik boven gezegd heb, indien gij hier wat hoogs vindt, gelijk er in der waarheid aan sommige plaatsen wat hoogs is, zoo meent niet dat ik het zelve ervaren heb. O neen! Maar ik neem het met vreugde voor dierbare Waarheid aan, en begeere dat het in mij, en in alle Menschen wezenlijk mag volbracht worden. En dat wij zelve, naar den inwendigen grond, mogen worden tot een Sierlijken Hof, bezet met velerhande welriekende Kruiden en Bloemen; gezuiverd van alle stekende Distels en Doornen, opdat hij die onder de Leliën weidt (JEZUS, gebenedijd in der eeuwigheid) lust heeft, om bij ons en in ons te wonen.

J. LUIKEN

[p. 7]

Voorzang.

Keer weer, keer weer! o afgeweken Ziele!

Zoo ver van Huis, verdwaald in een woestijn;

Daar 't loos bedrog u na gaat op de hielen

En breit een net van weelde en schoone schijn!

Gelijk in 't woud een Vogelaar gaat dwalen,

Op 't Duifjen loert, bedrieglijk fluit en vleit,

Om 't looze Net haar over 't hoofd te halen,

o Arme Ziel! zoo wordt gij ook verleid.

Van uur tot uur komt gij d'ellende nader;

Wat heeft u zoo betooverd in 't verstand

Dat gij niet denkt aan God, uw waarde Vader,

En 't Paradijs, uw rechte Vaderland?

Hoort gij hier thuis in dit ellendig leven?

Bedenk u recht, of gij u niet bevindt

Te zijn een balling, uit goed en land verdreven.

Doet de oogen op, en zijt niet langer blind.

Wat zijt gij dol, om in 't verderf te loopen!

Uw Bruidegom, de schoonste die daar leeft,

Roept u tot hem, met bei zijn armen open;

Het haagt hem niet dat gij dus dwaalt en zweeft.

Hij had u lief, en tot zijn Bruid verkoren;

Hij kocht u vrij, maar niet met werelds goed;

Een hooger prijs was tot uw heil beschoren:

Hij gaf voor u zoo mild zijn eigen bloed.

Is dat gering? Kan dit uw wil niet trekken?

Kan deze liefde in uw verkoude Hert

Geen vlam, noch vonk van wederliefde wekken?

Wat leed hij niet om uwentwil al smert!

Die zulk een Lief en Bruidegom, ja Koning

Gebeuren mag, zou die zoo slecht en snood

In eeuwigheid gaan dolen zonder kroning

Als een Slavin? Dat jammer was te groot.

Nog is het tijd om wederom te keeren.

Wees niet versaagd! Of iemand tot u spreekt:

‘Meent gij dat God u nu nog zal begeeren,

Daar gij zoo diep in ongetrouwheid steekt?’ -

Wees niet versaagd. Haat gij uw oude leven,

[p. 8]

 

Begeert gij hem, hij kan u niet ontgaan;

 

Hij zal uw schuld vergeten en vergeven,

 

En nemen u voor zijne Bruid weer aan.

 

Hij heeft u lief, o Ziel, en zal u trouwen.

 

Gij krijgt een Kroon, en wordt een Koningin;

 

Men zal er lang, ja eeuwig bruiloft hou'en:

 

Wat sloft¹⁾ gij nog op zulk een groot gewin!

 

In 't Paradijs is 't schooner als op Aarde;

 

Daar gaat en staat de schoone Serafijn,²⁾

 

En vlecht een krans uit deze Rozengaarde;

 

Dat zal een kroon op zijnen schedel zijn.

 

Dat rozerood staat schoon bij gouden haren

 

Om 't aangezicht, zoo vriendlijk en zóo zoet

 

Alsof de dag daaruit scheen op te klaren.

 

Dan looft hij God met kracht uit zijn gemoed.

 

Zoo schoon, o Ziel, zoo schoon zijn uw ge-spelen³⁾

 

Wanneer gij komt in 't rechte vaderland.

 

Hoe zou ons niet het aardsche schoon vervelen?

 

Hoe zouden wij 't niet zetten aan een kant?

 

Keer weer! keer weer! o afgeweken Ziele!

 

Zoo ver van huis, verdwaald in een woestijn,

 

Daar 't loos bedrog u nagaat op de hielen,

 

Waarvan het eind de Dood en Hel zou zijn.

1) draalt.

2) Engel-vorst, Christus.

3) speelmakkers.