Geestelyke brieven

[p. 306]

CXI. Brief.
Krachtige vertroosting aan een kleinmoedige.

Emanuël.

Beminde Zuster,

U L. schryvens van den 24. Maart, is my wel geworden, en heb dezelve met aangenaamheid geleezen, en my verblyd in uw uitgestrekte liefde tot de Allerhoogsten, uw antwoord genoegt my bezonder, en dat ik zie dat gy door geen wereldse en tydelyke consideratien hier toe getreeden zyt, en de liefde Jezus in uw herte boven dryft, wyl het dan nu zo is, zo wens ik U L. de zegen des Allerhoogsten, om U L. te geeven dat beste en zaligste, en een onwankelbaar gestadig aanhangen Gods, in Jezus Christus de Beminde der Ziele, dat die zelve de liefste zy en blyve, en dat hooge voorwerp van de uitgangen des herten, gelyk ik dan zulke begeerte uwer ziele speure, tot verheugelykheid, want wy zyn reisgenooten na een en het zelve gelukzalige Vaderland, zyt dan getroost van de minnelyke Jezus, en treed dan door alle gevallen hem achter na, dewyl gy niet uit aardse inzichten uw zaak aanvaard, staat ze des te schoonder, en de vriendelyke God in Jezus laat ze u ten goede gedyen, zyn hand geleide u aan 't einde der woestyn, laat

[p. 307]

ons dan vorder wel gemoed zyn, de hoogste kend het herte, en hem ontmoet deszelfs uitgaande begeerte, hy is de vriendelyke zonne der Godheid, die dit bloempje wil optrekken, en gelyk het spruitje met zyn dryvende lust zich hemelwaarts verheft, zo verheft zich de zuchtende zielen geest, uit alle kommer en slommer die buiten en binnen haar is, als een aarde en onreine mest, in welke zy als gewortelt staat, zy verheft zich met haaren uitdringende zucht, na de zonne der waarheid en dauw des levens, laat ons dan ô Zuster alzo blyven staan, en of wy ons met zwarte aarde omgeven vinden, evenwel gaan wy al zuchtende na boven, en breiden ons na den innerlyken hemel uit, is Jezus de vriendelykheid en eeuwige liefde niet onze Zonne, waarom zouden wy niet goeds moeds zyn? in hoope van een bloempje zyner genade te worden, en of het een betrokken lucht waar, evenwel is het aangezicht onzer beminnelyke Zon onveranderbaar, hy is de duistere en dreigende wolk niet, maar blyft die hy van alle eeuwigheid was, de allervriendelykste lieftaaligste liefde, daarom moet ons niemant ooit te zeer verschrikken, als of onze beminde verstoord was, God is een licht, en in hem is gants geen duisternis: laat ons dan altyd na dat Zalig Oosten zien, en hem met een vrymoedigheid aanhangen, want hy is ons geen verschrikkelyke Heer, maar in Jezus Christus een allerbeminnelykste Vader, in wiens uitgebreide armen, grypende na onze Zaligheid, wy onze toe-

[p. 308]

vlugt neemen, voor 't vervolg onzer vyanden, die om ons en in ons zyn, en of wy niet weeten wat wy voor hem zyn, zo weeten wy ons begeeren en imagineeren, onzen uitgaanden zuchtenden willen Geest, die zelve onttrekken wy de wereld en geeven die in hem, want in hem die onze eeuwige oorsprong is, willen wy zyn en blyven, wy willen 'er zyn, en hy wil 'er ons hebben, want daar toe heeft hy ons gemaakt, om ons met al wat hy in zalige volmaaktheid is, eeuwig te omhelzen, dat is zyn eeuwige lust en wille, en zo 't ook onze lust en wille is, wie zal ons scheiden, de vyanden mogen zeggen wat zy willen, de Allerhoogsten zegt, Wie in my gelooft zal niet sterven in der eeuwigheid? Heere Jezus in uwe handen beveelen wy onzen Geest! die handen die na onze Zaligheid grypen, die getekent zyn met het merk der uitneemende liefde; die geopende fonteine waaren, door welke de hoogste, diepste, wezentlyke liefde Gods uitvloeijende was, om dat het menschelyke leven versmachte, opende de lief hebber deze welbron der eeuwige verquikking, tot welke wy ons dan willen houden, en uit welke wy dan willen drinken, met de begeerende dorst der Ziele. Zo dan, laat ons wel gemoed dezen korten tyd des levens bewandelen, de Heere zy met U L. in dit en alles, U L. troost en verheuginge, de paarl en het kleinood uwer Ziele, Vriendin en Reisgenoot na 't Paradys, het is my ook zeer verheugelyk, dat onze Zuster N.N. de bemin-

[p. 309]

nelyke Bruidegom Jezus, in zyn eeuwige Godheid, noch meer neigd te omhelzen met haar zielen-begeerte. O hoe veel beminnelyker is hy dan! hoe veel schoonder is zyne Majesteit! en hoe veel grooter is het voorwerp daar wy op geweezen worden, om het zelve lief te hebben! onze Beminde moet God zyn, en wy begrypen den barmhertigen Vader in den lieffelyken Zoon, want zeide hy, gelooft gy niet dat de Vader in my is? en wie my gezien heeft, die heeft den Vader gezien, en ik en de Vader zyn een, hier zetten wy deszelfs begrypelykheid des vernufts achter aan, en opene ons geloovig herte tegen over dezen Koning der eeren, in wien de gantse volheid der Godheid woond, ja komt Heere Jezus, hier mede in zyn minnelyke liefde bevolen, tot een eeuwige bewaaringe, vaart wel in God.

U E. Geneege Vriend en Broeder.