Geestelyke brieven

LXXXIX. Brief.
Vertroosting onder 't Kruis.

U L. aangenaame schryvens is ons uit de hand van N.N. wel geworden, die ons noch al dikmaals met iver en lust komt bezoeken, om te spreeken van de waardigheid des toekomende, en van de onwaardigheid des tegenwoordigen vergankelyken levens, het welk ons zeer lief is van hem, en ook van U L. te verneemen, hoopende alzo dat onze vriendschap, niet met dit elendig leven eindigen zal, maar hier na eerst recht beginnen en eeuwig duuren, het welk een zeer waardige verwachting is, in het land des levens, en deszelfs volheid aller volmaakte gewenstheden, en daarom is 't wel waard, dat wy de moeijelyke Pelgrims weg met geduld bewandelen, weetende dat het niet lang duuren kan, en dat het beoogde zonder einde zal duuren, het is ons aangenaam om te hooren, dat U L. onder

[p. 244]

al de wederwaardigheden noch van den Heere gesterkt, getroost en vast gehouden word, om te volharden op den weg der gelukzaligheid, en wensen ook dat zyne genade, U L. verder zal bystaan, als is 't schoon dat gy weinig goed gezelschap kond bywoonen, om volstandig tot aan het einde toe uit te houden, en te volharden in het najaagen en behertigen van der zielen rykdom en eeuwige welvaart, de Heere kan 't de afgezonderde weêr vergoeden in 't gemoed. U L. meld noch, van dat wy aldaar buiten Haarlem woonde, en gy ons alsdoen somtyds bezocht, dat zelve is als een droom voorby gegaan, en zo zal eindeling ons gantse leven zyn, en alles wat om Gods en des gemoeds wille is geschied, laat een zoete nageur, en dat zal ook het geene zyn, dat wy door de dood uit deze wereld zullen konnen mede neemen, maar al het andere zal blyven staan, leggen en dryven, en ons niet konnen te baate komen, derhalven staat ons nu zulk kostelyk reisgeld op te wisselen, en te vergaderen in ons herte, tegens die groote gewigtige reis, uit de tyd in de eeuwigheid, zulks dan het hoogste voorwerp des menschelyken levens zynde, hoop ik dat wy ons te zaamen daar hertelyk toe gekeert zullen houden, tot dat wy mogen komen, tot haar die wel eer medegenooten dezer moeijelyke Pelgrimagie waaren, en nu alreê uit ons aardse gezicht geraakt zyn, daar wy hoope van hebben dat zy rusten van haaren moeijelyken arbeid, des stryds en des lyds. Gelyk ik somtyds

[p. 245]

onder andere ook met genoegen en vermaak, denk aan onze oude bekende Vriend N.N.; nu dat wy onze korte tyd noch afwachten, wy zullen der veele, en zeer veele vinden, die ons zullen dienen tot een heilig vermaakelyk gezelschap in den Heere, die zyne kinderen zal mede deelen onophoudelyke blydschap, en onophoudelyke stroomen van overloopende volheid aller aangenaamheden, daarom laat ons hier deze korte tyd des tegenwoordigen levens gespeent zyn van het welbehaagen der dingen die in de wereld zyn, gelyk U Lieden in U E. Brief aanhaald, want al wat in de wereld is gaat voorby, en het strekt ons tot een vergift, en versterking des vyands, welke ons vlees is, het geen onze arme ziele zoekt over te leveren in het verderf, en af te houden van die bovengenoemde volheid der hemelse Bruiloft, waarop onze ziele genood is, wy hebben verstaan U L. sukkelingen in de natuur, en dat gy zit in moeite, pyn en onrust, doch de Heere, die niet verre is van een iegelyk van ons, kan 't alles temperen, en gelukkig is de mensch, die met de wind des kruises, zyn koers na de haven der eeuwige behoudenis gezet heeft, die word dan door die zelve wind derwaarts gedreeven, en ondertussen dat de stormen hem bezwaaren, verquikt hy zich in de aangenaame hoop van eenmaal en wel eerlang te zullen landen, aan die liefelyke kust van eeuwige vrede, ruste en blydschap, alle de verlichte menschen getuigen doch van de nuttigheid en

[p. 246]

noodwendigheid des kruises, om den mensch op den weg der Zaligheid voort te helpen, de Heere zy met U E. in alle verdrukking, en geeve U E. troost en genade, om in alles aan hem vast te houden, en op hem te hoopen tot een Zalig afscheid uit dit jammerdal, en overgang in het land des vredes, by 't liefelyk gezelschap van alle Zalige vroomen, en Heilige Engelen Gods, om met en by haar eeuwig verheugd te zyn, daar alle leet vergeeten zal worden, en nooit zal gemaken.