Geestelyke brieven

LXXVII. Brief.
Van de zelve Materie.

Jezus het herte Gods in ons.

Beminde Vriendin,

U L. aangenaame schryvens en uitdrukselen van vriendschap zyn ons wel geworden, alzo zyt wederom in de Heilige naame Jezus gegroet, des zelfs balsem des Heils, beklyve aan U E. gewas des gemoeds, gelyk den vruchtbaaren dauw aan het kruid des velds, als ook aan ons te zaamen, wy die met malkander in zulk een woestyne staan, als deze elendige wereld buiten ons in haare gesteltheid, en binnen ons in 't verdorve en bezwaarlyke vlees en bloed, met deszelfs valse levens lust en begeerte zy, daar wy uitzien

[p. 206]

na een beter wooning, en volmaakter levens Regiment, om niet nu en dan een dropje vermaak en vreugde te genieten, gelyk zich het werelds leven daar aan vergaapt, maar op dat wy na de schikkinge van 't eenige eeuwige goed, eeuwig blyde zyn door het geduurig genieten Gods, dat is het doelwit dat wy met malkander be-oogen, terwyl de wereld lacht, en zich dunkt wys te zyn, in het toetasten aan het welbehaagen, en de ongetoomde uitweidinge der valse natuur, van 't genoegelyke dat haar voor de handen komt, en voor de voeten rold. Maar hoe veel beter is 't na de keur van wyzelyk overleg, die vluchtige snel voorby dryvende stroomen, en die idele onwezentlyke versmeltende droomen, voorby te gaan, het oog des gemoeds houdende, op dat hoogwaardige doelwit daar straks van gezegt is: dat bestendige bezit des welzyns; dat volmaakte genot van genoegdoening der begeerte, alzo willen wy onder den zegen Gods des Vaders, des Zoons, en des Heiligen Geestes, onze voorgenomen reis in vreemdelingschap, voort zetten over berg en dal: gelyk als een weg geduurig afkort door geduurige treden, welke doch eindeling van zo veele de laatste stap maakt, tot aan den dorpel, en tot in de binne-plaats van 't huis des Vriends, die men voor had te gaan vinden, alzo spoedigd onze levens weg ter eeuwigheid, door afkortende dagen, weeken en maanden, welke wyde treeden zyn, gelyk wy geduurig bevinden, welk een geruime tyd zo vluchtig

[p. 207]

voorby gestreeken zy, zedert vrienden malkander zagen, alzo verwachten wy ook eerlange, de laatste stap, voor 't huis van den ingang ter eeuwiger gelukzaligheid, ter eeuwiger ruste, vrede en vreugde, op dat wy uit zulk een vreemden land als deze wereld, en zo vleeselyke Geboorte is, zo zeer gelukkig aankomen, by zo getrouwen lieven Vriend, als daar is God onzen eeuwigen oorzaak, die liefhebbende Vader, op dat wy nu zo arme dwaalende wichten, dan in onberoerlyke veiligheid, voor eindeloos bewoonen zyn vermaakelyk huis en hof, met zo liefelyken maatschappye, in liefde verbonden, welks gedachtenis ons in de hoope verheugd, om te doorwandelen en te behandelen de wonderen des Allerhoogsten.

ô Hoe groot is 't heil dezer verwachting, ô hoe gelukkig zyn wy dat ons zulks gebeuren mag, dat ons tot dien onnoemelyken staat, de poorte open staat, en de weg blood legt, de hand geboden word, en 't gewisse einde beloofd zy, daar wy met God te doen hebben, en niet met een veranderlyk of onalvermogend mensch, met God de Allerhoogsten, de waarheid, het eeuwige eenige goed. Waarom zingen en springen wy niet van vreugde! op de verwachting van zo grooten erfdeel, daarom dewyl het zwaare blok des tegenwoordigen levens, in vlees en bloed dat wy nasleepen ons zulks verhinderd, hoe zouden wy opvliegen daar wy in de vogelkouw gevangen zitten, maar als wy uitgebroo-

[p. 208]

ken zullen zyn in de ruime lucht der zalige eeuwigheid, dan zullen wy ons genoegen, onze blydschap en vreugde uitbreiden, noch maar een weinig tyds, noch maar een weinig stryds; onze lieve beminnelyke Koning Jezus Christus gepreezen in der eeuwigheid, heeft ons geroepen uit deze wereld van welke zyn Koningryk niet was, in de wereld zyner heerlykheid, hy passeerde door als een vreemdeling, dat wy ons oog houden op zyn heilige voetstappen, hem volgende, en wy het licht des levens mogen hebben.

ô Liefelyke bron der eeuwige verquikking Jezus, oneindige alvervullende geboorte des eeuwigen goeds, uit den grondeloozen grond der Vaderlyke baaring, onmeetelyke Zoone Gods, hoe lust het ons zo zeer by u te woonen, gy laafenis aller gelukzalige, wy poogen onze Tabernakel by u op te slaan, uwe genade zy met ons alle, tot dat wy zulks volbragt hebben, voerd ons ondertussen door dat wilde woeste land der wereld, en onzer verdorven natuur, sterkt ons tot wakkerheid en moed, op dat wy ons niet en vergeeten, en ophouden met legering by de onreine wateren dezer woestyne. Jezus den zegen Gods zy onze voorlichtende sterre, onze zonne in de koude, onze schaduw in de hitte, ons heil en behoeder, tot dat wy 't gelukkig einde dezer vreemdelingschap bereiken, en vallen in zyn eeuwige armen der liefde, en barmhertigheid, waar mede hy grypt na onzer aller Zaligheid.

[p. 209]

Hier mede Vriendin vaart wel in zyne genarde, neemt dit als een wedergalm, op U L. uitgedrukte genegentheid op den weg der vreemdelingschap na 't eeuwige Vaderland, en zyt vriendelyk gegroet met U L. Man en huisgezin, van U E. toegeneege Vriend en Broeder in de Zalige hoop.