Geestelyke brieven

LXXVI. Brief.
Tot versterking in de Hoop en 't Geloof.

Beminde Vriendin,

Na vriendelyke groetenis en wensinge van alles goeds, 't welk diend tot eeuwige welvaard, zo is deze tot erkentenis en dank voor U E. schriftelyk bezoek, dat ons zeer lief en aangenaam is. En gelyk U L. verstaan hebt, hebben wy voor om 't buiten leven te bezoeken, en hoopen dat het wel zal zyn, na U L. mede toestemmend gevoelen, de Heere helpe ons arme Pelgrims, en vreemdelingen door deze woeste wereld aan het gelukkig einde, van onze zuchtende en duchtende weg, U L. daar gy zyt, en ons daar wy zyn, en andere elders, om eindeling eens tot een altydduurende zaamenwooning verzameld te worden, en zo zeer volmaaktelyk zaamen te bewoonen dat gelukzalige Paradys, als zynde een reine aarde, van onophoudelyk groeijen en bloeijen en vrucht draagen, een aarde zon-

[p. 204]

der vloek, van 't welk wy onze doodelyke aarde in haar noch aangenaame voortbrenging der gewassen, aanzien als een staaltje; nu aldaar hoopen wy (gelyk U E. zegt) de vrucht van ons omzwerven, in een blyde gemeenschap te genieten tot een wortel des lofs, en die aangenaame hoop vertroost ons noch dagelyks op den weg, langs welke wy gaan over berg en dal, nu de goedertierenheid des Heeren, die ons tot hier toe niet begeeven heeft, of schoon somtyds in kommerlyke wegen, die hoop ik zal ons te zaamen Vaderlyk voortbrengen tot aan het uitvaaren, van het bezwaarlyke en naarelyke woonhuis des doodelyken lichaams, om te vallen in die eeuwige liefden armen van het vriendelyke licht des levens, als verdwaalde en verlooren kinderen, na lange omzwerving t'huis komende, die zegen wensen wy hertelyk over u en veele andere, gelyk U L. en veele andere ook over ons wenst, onze gunst is over de gantse gemeente der Vroomen, die na God uitzien, van onder het war-net des Satans, die verstrooide gemeente Jezus Christus over de gantse aarde, die arme, die zuchtende Pelgrims en bywoonders in deze wereld, wy en zy alle hoopen dagelyks op het Voorjaar, de Bloeityd, en aangenaame Zomer der eeuwige verquikking, na de dorre koude winter dezes ingeslooten levens, die te zyner tyd voor ons staat te komen, na veele voetstappen op den weg komt eindeling de laatste; de Heere behoude ons te zaamen in den goeden hertelyke en Goddelyke

[p. 205]

zucht, daar wy staan aan de geduurige afdryvende wateren van den Geest dezer wereld, die gestaadig nederwaarts vloeijen binnen in ons, en buiten om ons: de Heere houde ons vast, en zyne genade wens ik over U lieden, met myne nochmaals vriendelyke groetenis, de Heere zy U L. gezelschap in uw eenzaamheid.

U L. Toegeneege Vriend en Broeder, in de hoop op 't eeuwige Goed.