Geestelyke brieven

[p. 195]

LXXIII. Brief.
Hertelyke Vertroosting aan een aangevochte Ziele.

Beminde Zuster,

Zyt vriendelyk gegroet in de heilige zoete naame Jezus? dezelve zy u tot een schild en borstwapen, tegen de vuurige en giftige pylen des vyands.

De Heere die onze vriend was, en ons achter na ging doe wy zyn vyanden waaren, hem de nek toe gekeerd hadde, zouw die onze Vriend niet zyn, nu wy zyn vriendschap hertelyk zoeken, en het aangezicht des gemoeds na hem toe gekeerd hebben, in verzuchten en uitzien, waar mede dat wy hem mogten dienen en behaagen, of zyn wille vervullen, die ons gedraagen heeft in onze moedwilligheid, zouw ons die niet draagen in onze kinderlyke zwakheid? maar dat de satan ons niet en jaage, daar wy de strik ontkomen zyn, in een ander warnet, te weeten, uit dat van lichtvaardigheid, in dat van twyfeling, gelyk als wy 'er niet over heen moeten vliegen met vleugelen van licht achten, zo moeten wy 'er ook niet onder zinken, getrokken door het koude zwaare zinkloot, der onmoed of mismoedigheid, want onze kans slaat te schoon, die ons het touw der behoudenis toegeworpen heeft,

[p. 196]

is van geen andere willen, als om ons uit de Zee van elende, en des diepsten afgronds op te trekken in eeuwige veiligheid, alleenlyk dat wy maar vast houden, dat wy met de hand der innerlyke Ziels-begeerte aanvatten, en niet los laaten, al worden wy van de baaren der ongestadige hobbende en tobbende Zee der levens-gestalte heen en weêr geslingert, wy moeten maar blyven hangen met onze innerlyke zucht en begeerte aan de genade Gods, die ons van den Hemel toegeworpen word, om ons tot zich opwaards te haalen, altyd denkende dat het God is, daar wy meê te doen hebben, het is God het eeuwige Goed, onze lief hebbende Vader, ziet dit is het doelwit dat wy ons hebben voor te stellen, dat God God is, dat is, dat hy de heldere klaare loutere liefde is, een licht zonder duisternis, hier moeten wy ons oog des gemoeds op houden, en laaten ons daar niet van verbysteren, noch van andere, noch van ons zelve, noch van wegens onze lamheid, noch kreupelheid, daar komen wel wolken die de Zon bedekken, maar geen die de Zon weg neemen of veranderen, wy dat dan weetende dat ons niemant en bedriege, God was en is, en blyft altyd de zelve, dat is goed, een eenige wille om Zalig te maaken, al wat tot hem komt, wat zich in hem begeeft wat Zalig wil weezen. Zo in hem dan geen andere wille is, en wy dat ook van herte willen, wie zal ons dan scheiden, of wie is sterker als de Allerhoogsten, of zoudet onze onvolmaakte en onvolkoomen Godsdienst

[p. 197]

doen, waar is de Moeder die haar onvermogende kind van zich stoot, of wat dienst heeft zy van haar geliefde kinderen, die haar brood op eeten, en veel moeite en arbeids maaken, maar het is om dat het spruitjes van haar levens boom zyn, en zy die derhalven lief heeft, en alzo zyn wy arme menschen kinderen God onzen lieven Vader niet vreemd; wy zyn hem geen stiefkinderen, maar van hem, en uit hem, hebben wy ons wezen, en zyn dat wy zyn, alleenlyk wy zyn van huis verdwaald, en doolende geraakt in de wildernis van de geest van deze wereld, maar hy die onze getrouwe en lief hebbende Vader is, zoekt ons weder op, gaat ons achter na, roept ons, lokt ons, nood ons, en reikt ons zyn hand toe, op dat hy ons wederom van de lange en gevaarlyke omzwervinge t'huis brenge, in het eeuwige huis en hof zyner volheid, om aldaar eeuwig met malkander te speelen voor zyn vriendelyk aangezicht, ziet dit is de wille van de Allerhoogsten, en allersterkste, en anders heeft hy geen gedachten over ons, indien wy ons dan om hem en zyn wille bekommeren, en roepen al zuchtende, als zwervende kinderen, ach myn Vader, myn Vader, myn God, myn Heiland, myn eeuwige oorsprong, myn Verlosser en Zaligmaaker, myn Jezus; zo en zyn wy dan geen onachtzaame, onbedachte kinderen, die van de liefde Gods uitgaan, maar wy gaan'er in, of wy ons zelven jammerlyk, eledig, en vol etterbuilen bevinden, hy is ge-

[p. 198]

komen om Zalig te maaken dat verlooren was, die by hem heul zoeken en stoot hy niet van zich, alzo laat ons geduurig vergeeten dat achter is, en strekken ons na 't geene dat voor is, dat is God, God is voor ons, daar moeten wy ons toe strekken, en niet zitten blyven in het nest van onze onvolmaaktheden, zo dat wy ons ophouden en verbysteren zouden van de lieffelyken toekeer tot God onze beminde, dat wy ons dan van geen bullebak, hy gaapt zo leelyk als hy wil zo laaten verschrikken, dat hy ons van de eeuwige Moeder die ons voortgebragt heeft zouw af jaagen, maar dat wy altyd vrymoedig onze toevlucht in haar schoot neemen, vallende onbeschroomd in haare armen, de eeuwige armen der liefde enbarmhertigheid Gods, bewaare U L. in de heilige naame Jezus, door zyn Lyden en Sterven, wonde en heilig bloed, laat ons goede moed hebben, en ons door de allarm des vyands niet te veel verschrikken, God is onze Vriend, vaart wel in hem, hy zy u sterkte, troost en leidsman, en brenge u behouden over uit deze tyd, tot in de Zalige eeuwigheid, Amen.