Geestelyke brieven

LXXI. Brief.
Wegens een Afgestorvene, en deszelfs groot geluk.

Jezus Christus in ons.

Beminde Broeder en Zuster,

Na een goede wens zal ik u hertelyk groeten voor de laatste maal, van hem die niet meer in deze wereld te ontmoeten is, maar wy hoopen hem noch weder te ontmoeten in de Paradyse wereld, na welke zyn verlangen en uitgestrektheid bezonder was, een jeugdig bloempje is 'er afgevallen, maar de eeuwige wortel die

[p. 190]

zyn takken in 't herte Gods uitbreide, staat in de onzienelyke wereld, en zal na ons geloove en vertrouwen, hervoor bloeijen en groeijen met hemelse kleur en geur, tot een eeuwig welbehaagen des Vaders die 't geplant heeft. Deze jonge ter rechter tyd opgeschooten bloeijende spruit, is onze vriend en broeder N.N. welke omtrent van dien tyd, dat ik laast aan U lieden schreef krank te bedde heeft gelegen, na dat hy voor af al wat gequynt had, en heeft zyn vlees voor de poort gelaaten, als zynde zeer mager uitgeteert, ondertussen was hy doorgaans wel gemoed, verlangende na de Zalige rust, hoopende, vertrouwende, en bouwende op zyn allerliefste Heere Jezus, herhaalde zo nu en dan van het eeuwige Zalige leven, om daar in te verzinken, als de grond der waare ruste, als men hem toe sprak van 't toekomend heil, zo lachten hy met zyn gedoodverwde mond, hy sprak van ernst, en recommandeerde de ernstige vreeze Gods, en verheugde zich in 't zien van de aangezichte der vroomen, gelyk hy die van te vooren bezonder met liefde was toegedaan, zo zyt dan al te zaamen voor 't laast van hem gegroet, eindelyk heeft hy 't lighaam laaten leggen den 2. Mey, na de middag omtrent ten 6 uuren. Gelooft zy God voor zyn liefde en genade, wy hoopen hem te vinden in dat beminnelyke licht des levens. Jezus de Zoone Gods, ô gelukkig einde, ô beminnelyke stand, hy heeft eenige maalen op zyn dood-bed getuigt, dat hy geen knaagende conscientie had,

[p. 191]

een groote rykdom en kostelyke schat, ziet daar het gelukkig einde van zo korten Pelgrimagie, een spiegel en baaken, voor alle jonge spruiten, die voor God opschieten, om gesterkt te zyn, en wel gemoed te groeijen en te bloeijen, ô L. ô D.W. ô G.T., en alle die in 't bloeisel der jeugd zyt, weest gesterkt, weest getroost, ziet wat een gelukkig einde bereikt de waare deugd, en dikmaals zo eerlange, wie kan bouwen op zyn lang leven, of 't is dat hy jong en sterk zy, hoe onlangs groeiden dit spruitje, en alreede is het voorby gegaan, of 't niet geweest en waar, maar hoe wel zyn zy'er aan, die onder de bast van 't uitwendig leven, den pit en kern der nieuwe kreatuur optrekken, ja hoe wel zyn zy 'er aan, als de uure van de afvallinge des schels voor handen is. Zalig zyn de dooden die in den Heere sterven, en wy achten 't voor geen verlies, maar als een weggeleide en bewaarde schat, die wy gelooven te zullen vinden, in 't land daar onzer aller reis na toe gaat, de Heere geleide ons door zynen Geest.