Geestelyke brieven

LXIX. Brief.
Van de nietigheid van 't Aardse, en de grootheid van 't Hemelse.

Jezus Christus met, en in ons.

Beminde Broeder en Zuster,

Na een vriendelyke groetenis, als reisgenooten onderwegen door een vreemd Land, na het eeuwige vreden en vreugden-ryk, zo wens ik U Lieden te zaamen eenen goeden moed, in de betrachting en najaaging van zo grooten gelukstand, als daar is God en het eeuwige leven. O Vrienden welk een gelukstand is dezen, daar ons de eeuwige liefde des Vaders opgeleid heeft, en dat uit het rampzalig doolen en dwaalen in de geest dezer wereld, welks dienstknechten wy waaren, ja dienstknechten der zonden, en

[p. 186]

een welbehagen in de macht der duistere wereld, nu hoopen wy niet wederom te zien, maar dezen allergelukzaligsten weg, ten einde toe uit te wandelen, altyd oogende en poogende, en verzuchtende tot onze allerbeminnelykste Heere Jezus, en door der zielen honger, met de begeerte van hem eetende en drinkende, denkende dat hy ons altyd naby, ja in onze levens cirkel is, en dat wy hem, zo kostelyk een schat in ons herte draagen, onze beminde woond in onzen boezem, zouden wy ons daar over niet verblyden, en zouden wy den schat dezer wereld niet versmaaden, zyn wy niet altyd in de voorbereiding van zo grooten en eeuwigduurende Bruiloft der hemelse vreugde, is ons leven niet als een geduurige toerusting, om den grooten Bruidegom die God zelver is geduurig te gemoet te gaan. Weg wereld, weg idel vermaak des tydelyken levens, verachtelyk zyt gy voor haar, die het waare wezen voor de schaduw beminne, de goddelyke licht wereld, blikt ons door 't geloove met zyn eeuwige wonderen, en oneindige goederen, met zyn loffelyke inwoonderen en triomfeerende melodyen, veel schoonder in het uitgestrekte gemoed. O gelukkige en overgelukkige weg, na dat altyd groeijende en bloeijende Paradys, daar al de uitgeboorne aangenaamheden, van deze uitwendige wereld, in een hemelse volmaaktheid zyn, zonder eenige verstooring, zouw ons dat geen vreugde of welgemoedheid zyn, uit zulken doornigen dorren woestyn, als deze we-

[p. 187]

reld is, te vertrekken in dat allerbehaagelykste roozen en leliëndal, daar de duizend maal duizenden der lieftallige Engelen en Zalige Zielen gaan weiden en vermeiden, terwyl haar het vriendelyke licht des Zoons Gods in het lachende aangezicht flikkert, en haar vriendelyk kust en streeld, zo dat den lof van 't driemaal heilige wezen aller wezen, in het welke zy zo gelukkig baaden, van het ontvontkte herte uitgaat, ô gelukkige weg die na zo een gelukzaligen Vaderland toegaat, en overgelukkige voeten die daar op wandelen, de Heere bevestige ons alle tot aan het einde, vaart al te zaamen wel in de bewaaringe Gods, de Allerhoogsten zy onze vastigheid.

U L. Toegeneege Vriend en Broeder, om de Liefde tot Jezus de Heere der Heerlykheid.