Geestelyke brieven

[p. 182]

LXVIII. Brief.
Van de Liefde Gods, en 't groot geluk der afgestorve Vroomen.

Beminde Broeder en Zuster,

De vriendelyke Liefde des Heeren Jezus zy met u, zyt vriendelyk gegroet. Hoe haast-verdwynende dat het bloempje des tydelyken levens is, zien wy aan de heenvaart van onze lieve broeder N.N.; maar hoe gelukkig achten wy hem, dat hy dat korte tydje op den weg der gelukzaligheid gewandeld heeft, zoekende voor deze een onzienelyke wereld, en hoe zouden wy ons zelven ook niet achten als Pelgrims, die niet begeeren te rusten in zulken vreemden land als deze wereld is, onze levens daagjes zullen ook haastelyk voorby gestreeken zyn, en de Allerhoogsten geeve ons dan in zyne liefde armen te verzinken, tot welken einde zyne genade onze oogen opgedaan heeft, op dat wy de idelheid aller dingen zouden zien, en de onzienelyke waare wezentlyke zoeken, vergaderende alzo een schat in den Hemel, na de getrouwe raad van de eeuwige wysheid Gods. Nu zullen wy onze Broeder niet meer ontmoeten in onze Pelgrimagie, maar wy hoopen hem noch eens gelukkig te ontmoeten, in het Zalige Vaderland, gelyk wy dan afscheid namen. O hoe schaduw-

[p. 183]

achtig is dit leven, en hoe schielyk word de mensch weg gevoerd, de levendige blyven over, en de dooden worden vergeeten, maar die haar hert in God begroeven, verzinken in een overgelukzalige verborgentheid, des geestelyken Goddelyken werelds, daarom willen wy de wortel onzer begeerte, in die verborgen grond uitstrekken, op dat wy een gewas van de Goddelyke wereld mogten worden, wat zouw ons deze wereld doch geeven, een hand vol kommerlyk levens, en laaten ons aan 't einde heenen vaaren, waar wy konde, maar de Allerhoogsten heeft ons tot nu toe gespaard, dat wy ziende geworden zyn, en ons dit als een vreemde herberg doen kennen, zyn Vaderlyke liefde nood ons vriendelyk, zyn poorte staan open, zyn armen zyn uitgebreid, laat ons na huis gaan, op dat wy eeuwig in Zalige vrede leeven, als kinderen der allergrootste erffenis. Voorts geliefde, denkende aan myn reis, heb ik reden van verheuging, over zo veel mede Pelgrims, die het aangezicht gekeerd hebben na het overzalige Vaderland, alwaar ik hoop dat wy te zaamen behouden zullen aankomen, door de genadige hoede van onze getrouwe goede Herder Jezus Christus, gepreezen in der eeuwigheid. Hoe vriendelyk willen wy als dan te zaamen woonen, hoe pryzelyk zal die Broederschap zyn? hoe veel de wonderen? en hoe groot de vreugde? zouden wy deze wereld niet klein achten, immers is al het zienelyke maar een bloempje van de wortel, die wy

[p. 184]

meenen, wat noch ver heen lykt, komt eindeling voor handen, laat ons maar getroost en wel gemoed voort wandelen, het is een veilige weg, wiens uit-einde in den Hemel reikt. Laat ons zyn als zulke die in de wereld al geleeft hebben, die haar levens einde kort voor handen staat, en dies-wegen hunne gedachten te minder in de zelve uitstrekken, altyd oogende en poogende na die verborgen geestelyke wereld, daar de beminnelyke Godheid alles vervuld, in welke wy eeuwig hoopen te leeven en te zweeven, als in ons rechte element, en ook verheugen wy ons alreede in de liefde Gods, dat de idelheid voorby trekke, want zy laat rook en stank achter zich, maar het einde der geene die zich in God vermaaken, zal een groote veelvoudiging der vreugde zyn, in dat allervriendelykste herte Gods, welke is den pit en kern des goeds en zoetheids, der allerlieftalligste liefde des wezens aller wezen, als zyn eeuwige welbeminde Zoon, des al vervullende lichts die de grondelooze Vader, der eeuwigheid van eeuwigheid in eeuwigheid baard, dat vriendelyke, balsemende, zalvende, omhelzende en eeuwig weldoende liefden-licht, dat God zelver is, zal onze wereld zyn, in welke wy Zalig zullen baaden, en onze vuurige zielen-begeerte verzaaden, op dat wy eindelooze lof en dank van ons geeven, die opgaat in het herte Gods, zeggende: Heilig, heilig, heilig, den Vader, den Zoon, en den Heiligen Geest, het eenige eeuwige wezen Gods, daar toe help ons te zaamen

[p. 185]

zyne genade, en Vaderlyke liefde, door zynen Heiligen Geest, om dat lyden en sterven, het bloed, en de heilige wonden van Jezus Christus, de rechte weerga onzer arme Zielen, die ryk en overryk worden, zo zy hem gepreezen in der eeuwigheid, tot haar schat en efdeel aanneemen, en omhelzen; hier mede vriendelyk gegroet, en in de liefde Gods bevolen.