Geestelyke brieven

[p. 91]

XXXV. Brief.
Tot versterking in de kleinheid.

Eeuwig heil van den Heere.

Beminde Vriend en Broeder,

Ondertussen dat wy malkander lange niet ontmoeten, alzo U L. gelegentheid tot noeh toe niet schynt mede te brengen, van ons te komen bezoeken, zo weest vriendelyk gegroet, op den weg van Pelgrimagie, door dit jammerdal der vreemdelingschap des tegenwoordigen levens, van deze zichtbaare wereld; door welke twee wegen gaan, een breede ten verderve, en een nauwe ter behoudenis, volgens de uitspraak van de mond der waarheid Jezus Christus onzen Zaligmaaker, Koning en geprezen Heiland, wiens geleide, zegen en helpende bystand, ik U L. dan wense, langs het smalle doorn en distelpad, waar over wy ons dan noch verblyden, hoopende u goede moed, welke de Geest des Heeren in u wil behouden, om voor hem welgevallig te zyn, en ons dunkt wy zien U E. veel gelukkiger langs deze be-engde weg wandelen, als of het waare in de gewenste voorspoedige breedheid des vleeses. Immers zal het einde van deze twee onderscheide wegen, zich eerlange voor zyne bewandelaars opdoen, hoe gelukkig voor de zelve, die den weg des levens gegaan hebben, op dat ze

[p. 92]

zalig t'huis komen, by zo lieven vriendelyken mensch-lievenden Vader, als God is, en gevoegt tot het aangenaame gezelschap, van zo veel kostelyke zielen, tot een eeuwige vermeidinge en verblydinge, onder malkander, in de hemelse schoone wonderen des Allerhoogsten, en dat einde bereikt zynde, hoe zullen alle leeden of lasten dezes levens, versmolten zyn, als nevel voor de klaare zonneschyn; maar hoe dor, vruchteloos, en elendig, het einde des anderen wegs zy, daar van hebben wy veele voorbeelden, de schoone veldbloempjes der wereldse wellustigheid, verwelken en vallen alle af: hier waren ze en daar stonden ze, waar zyn haare overblyfsels? het blyft dan zo dat zy de gelukkige zyn, die komen te wandelen op den weg der hertelyke Godvruchtigheid. In welken wandel ik hoop en wense, dat ons te zaamen de genade des Heeren behouden zal, op dat wy na zo een veeljaarige bekendschap, malkander gelukkig ontmoeten en begroeten, in ons rechte Vaderland, buiten het bereik van eenige onvolmaaktheid, ô hoe groot is zulk een verwachting! hoe schoon is zulk een dagelyks voorwerp in de hoop des gemoeds! Alzo dan beminde Vriend en Broeder, weest in dit spoor van de Allerhoogsten gezegent, met kracht, troost en versterking, de Heere zy u verquikking en vermaak; wy zyn dat onvolkome wertstuk door den val verdorven, nu in de handen van den wyzen konstenaar, tot weder te rechtbrenging.

[p. 93]

Ik zegge nochmaals hoe schoon zal het zyn, als deze onze vriendschap overgebragt zy, in het eeuwige leven, om oneindig te duuren; gelukkig en behouden door gekomen zynde, de groote gevaaren van deze wereldse woestyne. En wat is alle vriendschap, kennisse, en wat het zy buiten dit opzicht, alles vergaat als een droom en nietige idelheid. Hier mede dan wederom gewenst het beste van de liefde Gods, in de heilige naame Jezus, vaart wel in hem, en zyt nochmaals vriendelyk gegroet.

U L. Vriend en Broeder.